یک صندلی با ده‌ها عاشق سینه چاک

خوش به حال ورزش ما که این همه علاقه‌مند برای خدمت دارد. این روزها دامنه رابزنی‌ها، جلسات، یارگیری‌ها، مسافرت‌ ها و از همه بالاتر زیر آب زنی‌ها، دروغ بافی‌ها، تهمت زنی‌ها و از خجالت دیگران در آمدن بدجوری وسیع و وسیع‌تر شده است.

آنهایی که چشم به صندلی مدیریت ورزش استان دارند از هر فرصت به دست آمده برای مطرح شدن بهره می برند. کافی است که مسئولی از وزارتخانه به اردبیل مسافرت نماید از چهار گوشه ایران آنها که برای مدیریت ورزش استان دندان تیز کزده‌اند خود را به اردبیل می رسانند تا دفتر اعلام آمادگی برای تقبل مدیریت را امضا بکنند و در مقابل دیدگان مسئولین وزارتخانه و استان رژه بروند.

مدت هاست که ورزش استان چوب دلباختگان مدیریت را می خورد. از آن روزی که برای هدایت ورزش استان به جای سپردن اداره امور به افراد شاغل در بدنه ورزش دست به دامن شاغلین در دیگر ادارات و نهادها شدند ورزش ما به تب و لرز مبتلا شد و زمینه دلسردی کارکنان این مجموعه فراهم شد.

گویا قرار بر این است که ورزش ما هر روز با یک موضوع جدیدی دست و پنجه نرم بکند و فرصت تفکر و آرامش را به دست نیاورد.

کارنامه همه کسانی که در ورزش فعال بوده‌اند روشن و آشکار است. اعتماد جامعه ورزش به افراد با چرب زبانی، باند بازی، تهدید و ارعاب و یا وعده‌های سر خرمن به دست نمی آید. کارکردها، برخوردها و رفتارها هستند که بر قدر و قیمت افراد می افزایند.

ورزش بزرگ است و عظمت آن بر همگان روشن. عرصه ورزش عرصه‌ای مقدس، پاک و پررش دهنده خصائل انسانی و روحیه مردی و جوانمردی است. مدیریت آن را به هر از راه رسیده‌ای بفرما نزنیم و حرمت‌اش را پایمال نکنیم.

یک مدیر ورزشی کارنامه‌اش یک لکه تاریک و سؤال برانگیز نباید داشته باشد. هیچ ایرادی نخواهد داشت که این بار به نیروهای خود در ورزش اعتماد بکنیم و امور ورزش را به زحمتکشان اصلی و صاحبان آن از مجموعه ورزش و جوانان استان بسپاریم و این بار اجازه ندهیم که ضرب‌المثل مرغ همسایه غاز است در مورد آن جاری گردد.

برای انتخاب مدیر اصلح ورزش آیا نباید  از اعضای این خانواده مشورت بگیریم و انتخابی بدون حاشیه و مقبول داشته باشیم؟