دستیار: به اهدافمان در مسابقات پاراآسیایی نرسیدیم اما به آینده امیدواریم/ به عنوان بهترین تیم آسیا نگاه ویژه می خواهیم

به بهانه انتخاب تیم ملی بسکتبال با ویلچر ایران به عنوان بهترین تیم آسیا در سال ۲۰۲۳ چند کلامی با محمدرضا دستیار، سرمربی تیم ملی بسکتبال با ویلچر به گفتگو نشستیم که چکیده آن را در ادامه خواهید خواند:

* آقای دستیار ضمن تبریک به شما و بچه های خوب تیم ملی بسکتبال با ویلچر در ابتدا می خواستم در خصوص عملکرد تیم در مسابقات پاراآسیایی برای ما صحبت کنید؟

– بدون شک ما به اهدافمان در این مسابقات نرسیدیم چون ما به دنبال کسب مدال طلای بازیهای آسیایی بودیم مانند دوره گذشته این بازیها که خوب میسر نشد اما ورزش قهرمانی همین است و ما متاسفانه در روز بد ورزشی مان به تور تیم با انگیزه و خوب ژاپن خوردیم. در این بازی متاسفانه محمدحسن سیادی را به دلیل شکستگی دنده کامل در اختیار نداشتیم و چون در بسکتبال با ویلچر باید کلاس بندی داخل زمین رعایت شود با خروج یک بازیکن از ترکیب مربی مجبور می شود تغییرات دیگری را نیز در زمین مسابقه لحاظ کند. از سوی دیگر ریسک استفاده از این بازیکن باعث می شد شرایط نبود وی برای مسابقات انتخابی پاراالمپیک در کشور تایلند ما را تهدید کند که در نهایت تصمیم کادرفنی این بود که بدون وی و با حضور بازیکنان جوان در کنار دیگر بازیکنان باتجربه تیم به مصاف ژاپن برویم و خوب شانس هم با ما یار نبود و روز سختی را پشت سر گذاشتیم. ما در این بازی ۶۸ اقدام به سمت سبد داشتیم که تنها ۱۹ اقدام موفقیت آمیز بود و این برای تیمی در سطح ما آمار بسیار بدی به حساب می آید. در مجموع بچه ها در این مسابقات تلاش خود را کردند ولی بازی همین است و یک امتیاز در یک مسابقه می تواند از یک تیم قهرمان، یک تیم معمولی بسازد. شاید اگر در یک روز معمولی مقابل ژاپن قرار می گرفتیم این شکست رقم نمی خورد از سوی دیگر به دلیل برگزاری افتتاحیه بازیها ۲ روز مسابقات ما تعطیل بود و این هم بی دلیل نبود که بچه ها در کوران یک تورنمنت مهم به یک باره ۲روز از جریان بازیها خارج شدند ولی تمام این اتفاقات رو فراموش کردیم و در حال حاضر تمام تمرکز تیم ما روی بازیهای انتخابی المپیک است که دیماه در کشور تایلند برگزار می شود.

* در خصوص عنوان کسب شده برای تیم بسکتبال با ویلچر برایمان صحبت کنید؟

– خیلی خوشحالم حالا بچه‌ها می‌توانند قدر خودشان را بدانند و متوجه شوند که دیده می‌شوند. واقعاً افتخار بزرگی است که از میان این همه تیم به عنوان بهترین تیم آسیا انتخاب شدیم و بابت این موضوع از همه ملی‌پوشان، مربیان، انجمن بسکتبال با ویلچر، فدراسیون ورزشهای جانبازان و توان‌یابان، کمیته ملی پارالمپیک و همه کسانی که دست به دست هم دادند تا این موفقیت کسب شد، تشکر می‌کنم. امیدواریم حالا کمیته ملی پارالمپیک در مسیر حمایت از این رشته کمک بیشتری کند و نگاه ویژه‌تری داشته باشد. بسکتبال با ویلچر در سالهای اخیر دچار فراز و نشیبهایی بوده است اما خوب حضور در مسابقات جهانی و قرار گرفتن تیم ما روی سکو باعث شد ما اولین تیم آسیایی باشیم که به این افتخار برسیم. بسکتبال با ویلچر نیازمند صبر و آرامش است و مسئولین این رشته نباید به اصطلاح با یک غوره سردیشان کند و با یک مویز گرمی؛ منظورم این است که نباید به خاطر یک نتیجه همه چیز را بر هم زد البته خوشبختانه آقای اسبقیان، رئیس فدراسیون از من و تیم ملی حمایت کرده است. نمونه این حمایت تلاش برای پارکت کردن سالن فدراسیون است که این کار با وجود همه مشکلاتی که وجود دارد، انجام شده تا آنجا تبدیل به خانه بسکتبال با ویلچر شود و تیم ما از بلاتکلیفی جهت برگزاری تمرینات در سالنهای مختلف نجات پیدا کند. این یک اتفاق مهم برای رشته ما محسوب می‌شود و همه بازیکنان نیز از بابت آن خوشحال هستند. امیدواریم در مسیر حمایت از این رشته نیز کمیته پارالمپیک کمک بیشتری کند و نگاه ویژه‌تری داشته باشد. می‌خواهیم با هیچ ورزش دیگری مقایسه نشویم و نگاه ورزشی‌تر به ما شود.

* آقای دستیار در خصوص موضوع  توجه کیفی و کمی در خصوص اعزام تیمها به مسابقات مختلف نظر شما چیست؟

– من آن زمانی که به عنوان معاون فنی فدراسیون جانبازان و معلولین هم فعالیت می کردم با این نوع نگاه مشکل داشتم و یکی از چالشهایم با کمیته ملی پارالمپیک همین موضوع بود. ببینید این طرح شاید در راستای کسب مدال در یک کاروان ورزشی نمای خوبی داشته باشد ولی باعث نابودی یک رشته ورزشی می شود دقیقا مثل بلایی که سر فوتبال نابینایان آمد. از سوی دیگر یک ورزشکار تیرانداز بانوان را به عنوان طرح حمایتی و کسب تجربه به مسابقات اعزام کردند و این خانم نشان طلای مسابقات را به گردن آویخت؛ ببنید ورزش قهرمانی همین است و لحظه ها در کسب بهترین عنوان یا کسب نتیجه معمولی می تواند تعیین کننده باشد.

* کلام پایانی؟

– ما به آینده امیدواریم؛ ۲ فرصت برای کسب سهمیه پارالمپیک داریم ابتدا باید در مسابقات قهرمانی آسیا اقیانوسیه برویم و اگر خدایی ناکرده در تایلند به سهمیه نرسیدیم، نباید شرایطی ایجاد شود که به مسابقه دوم انتخابی در پاریس اعزام نشویم. قطعاً کسب سهمیه در آسیا سخت‌تر است چون ژاپن، استرالیا و کره جنوبی حضور دارند و همین مسئله می‌تواند استرس را بیشتر کند با این وجود بچه‌ها مصمم هستند به هر شکل ممکن به سهمیه پارالمپیک برسند و انشاالله بتوانیم با کسب سهمیه این مسابقات مانند مسابقات جهانی بتوانیم خوش بدخشیم.