همه چیز از نامه فدراسیون انجمنهای ورزشی آغاز شد؛ فدراسیونی فاقد اعتبار و رسمیت بین المللی با مصرف داخلی مانند فدراسیون ورزشهای رزمی و چندین و چند فدراسیون خود ساخته دیگر.

زمانی که انجمن موی تای ایران در اواخر سال گذشته به استناد قوانین بین المللی و مکاتبات و درخواست صریح و شفاف ایفما به عنوان عضو رسمی کمیته بین المللی المپیک، اعلام کرد بیش از این نمی تواند بر خلاف قوانین مصرح بین المللی عمل کرده و با استفاده از مفاد اساسنامه فدراسیونهای ورزشی آماتور و رای مجمع عمومی خود به عنوان عالیترین رکن قانونگذاری، اولا دیگر هیچگونه همکاری با فدراسیون انجمنهای ورزشی نخواهد داشت و با رعایت استقلال اجرایی و فنی فعالیت خود را تداوم خواهد بخشید، در ثانی با رای مجمع از این پس به «فدراسیون موی تای» ایران تغییر نام داده است، این موضوع به وضوح وجه تمایز جایگاه موی تای را نسبت به گذشته مشخص ساخت و اینکه هرگز این ورزش را زیرمجموعه فدراسیون دیگری با هر اسم و عنوان، نخواهید دید.

حمایت قاطع فدراسیون بین المللی موی تای به عنوان مرجع جهانی این ورزش که تنها از هر کشور، یک تشکیلات را به عنوان عضو رسمی می پذیرد از فدراسیون موی تای ایران به ریاست جواد نصیری، به منزله آب پاکی به روی دستان اندک مخالفان و معارضانی بود که همواره در مسیر حرکت این ورزش به دنبال سنگ اندازی و کارشکنی بوده‌اند. نکته قابل توجه در این بین ابتدا نامه فدراسیون انجمنهای ورزشی به وزارت ورزش در خصوص «درخواست انتقال انجمن موی تای به فدراسیون ورزشهای رزمی به جهت ماهیت رزمی رشته مربوطه» است.

این نامه حدودا سه ماه از اعلام رسمی قطع همکاری انجمن موی تای با این فدراسیون و همچنین اعلام رسمی تشکیل فدراسیون موی‌تای صادر شده است که جای شگفتی است. آیا بهتر نبود این فدراسیون قبل از چنین اقدام عجیبی در مورد ورزشی که مدیریت آن هیچ ربطی به این فدراسیون ندارد، در این خصوص شفاف سازی می کرد که چرا در مدت زمان همکاری انجمن موی تای با فدراسیون انجمنهای ورزشی، ریالی بودجه به این انجمن تعلق نگرفته و اصولا چرا باید یک ورزش معتبر بین المللی تحت پوشش فدراسیونی غیر بین المللی باشد، در امور مختلف آن اعمال سلیقه و دخالت شود و ریالی هم بودجه نگیرد!!

وانگهی، اینک تکلیف چند انجمن دیگر که آنها هم ماهیت رزمی دارند و تحت نظر فدراسیون انجمنهای ورزشی فعالیت می کنند، چیست؟ چرا با پیش فرض استدلال فدراسیون انجمنها، آنها نباید به فدراسیون رزمی منتقل شوند؟! البته تاکید می شود موی تای در هر شرایطی از این پیش فرض مستثنی است زیرا قبل از این نامه، فدراسیون مستقل تشکیل و رسما عضویت خود در ایفما را تثبیت کرده بود. وقتی «گایسف» به عنوان مرجع عالی ورزش جهان و همچنین فدراسیون بین المللی موی تای مواضع صریح خود را درباره تایید و حمایت از فدراسیون موی تای ایران به ریاست جواد نصیری طی نامه ای به حمید سجادی وزیر ورزش اعلام و فدراسیون رزمی را مایه نزول موی تای در ادوار قبل دانسته و تحت هیچ شرایطی این فدراسیون را به رسمیت نشناخته‌اند، آیا خنده دار که چه عرض شود، گریه دار نیست که باز هم شاهد بازگشت موی تای به فدراسیونی باشیم که هیچ جایگاهی در جغرافیای ورزش جهان ندارد؟

اما یک‌ نکته کلیدی! اگر فدراسیون موی تای ایران فاقد وجاهت قانونی است، چرا تاکنون وزارت ورزش پاسخی مکتوب و رسمی به نامه ارسالی فدراسیون موی تای مبنی بر اعلام فعالیت رسمی و آمادگی همکاری با آن وزارتخانه در چارچوب مفاد قانونی مندرج در اساسنامه نداده است؟!

اما در خصوص نامه اخیر فدراسیون رزمی به رسانه ها و ادبیات به کار رفته در آن؛ خود این فدراسیون بیش از هر مرجع دیگری بر فقدان جایگاه معتبر بین المللی خود واقف است و اگر عضویتی در معدود تشکیلات بین المللی است، این عضویت از آن انجمنهایی چون سامبو و یا سومو است و اصولا فدراسیون رزمی نه عضویتی در این فدراسیونها دارد و نه می تواند داشته باشد. فدراسیون رزمی مانند غریقی که آخرین چنگ را به علف های روی آب انداخته، ملتمسانه عنوان کرده چون وزارت ورزش تولیت! رشته موی تای را به این فدراسیون سپرده، لذا پوشس اخبار موی تای نیز باید از طریق این فدراسیون باشد.

سوال! وزارت ورزش تولیت کدام موی تای را به فدراسیون رزمی سپرده است؟ انجمن موی تای یا فدراسیون موی تای؟! و کدام موی تای عضو مرجع جهانی آن یعنی ایفما است؟

پاسخ این سوالات به قدری واضح است که حتی افراد معمولی نیز به خوبی متوجه اصل موضوع می شوند. آیا بهتر نیست فدراسیون رزمی به جای ورود به موضوعات ورزشی که موضوعیتی در ان ندارد، تمرکز خود را معطوف به نزدیک ۱۵۰ سبک تحت پوشش نموده و حداقل برنامه ریزی دقیقی برای انجمن های تحت پوشش داشته باشد.

در عصر ارتباطات، اطلاع رسانی شفاف و آزادی رسانه ها و مطبوعات به عنوان رکن چهارم دموکراسی، هیچ‌ رسانه ای را نمی‌توان تحت فشار قرار داد که فلان خبر را کار کند و یا کار نکند و یا آنطور که گفته می شود کار کند. اصرار بر این نوع دخالت ها و خرده فرمایش ها، حتما با هزینه سنگین بین المللی همراه خواهد بود؛ هزینه ای که امثال فدراسیون رزمی به دلیل عدم رسمیت بین المللی خواهند پرداخت بلکه این هزینه سنگین، کمر وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و فدراسیونهای المپیکی و رسمی را خواهد شکست.