فرصت سعید برای آزمون جبرانی

* حمیدرضا حصارکی

در روزهای آغازین ترم‌ تحصیلی دانشگاه و هنگام حضور و غیاب دانشجویانم در دانشکده تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامشهر در واحد درسی”فعالیتهای رسانه ای در ورزش” نام سعید ملایی را مشاهده کردم و پس از خوش و بش اولیه به دلیل اینکه در جریان برگزاری اردوهای تیم‌ملی جودو بودم، پیش بینی ام درست از آب درآمد و در انتهای کلاس خواستار مساعدت من و موجه دانسته شدن غیبتهایش در طول ترم شد.

واقعا به دلیل درک شرایط سعید دوست داشتم تا حد امکان به او کمک کنم ولی سقف غیبت مجاز حداکثر سه جلسه بود و با هر ترفندی از ۱۷ جلسه آموزشی با او به عنوان شاخص ترین ملی پوش جودوی ایران راه می آمدم اما پذیرش غیبت سعید از تمامی جلسات با توجیه حضور در اردوهای تیم‌ملی برای من که به ویژه روی این درس خاص و یکی دو درس دیگر در حوزه مدیریت ورزش تعصب خاصی داشتم، قابل قبول نبود!

شرایط مشابهی که سجاد گنج زاده ملی پوش کاراته ایران هم با آن در ترمهای گذشته روبرو بود و در نهایت پس از مشورت و موافقت اداره آموزش و ریاست دانشکده قرار شد طبق مصوبه، پیش از آغاز ترم جدید از طریق آزمون معرفی به استاد، آزمون این درس برای سعید ملایی مجددا برگزار شود و همینطور هم شد؛ حال اینکه سعید با چه نمره ای قبول شد، بماند!

همکلاسی هایش به او احترام می گذاشتند و در کلاس، قهرمانی با اخلاق و سر بزیر بود وهمکاری لازم نسبت به شرکت در آزمون معرفی به استاد را انجام داد.

کسب مدال طلای جهان و رنکینگ‌ نخست جهانی، حالا سعید را در جایگاه کاملا متمایزی نسبت به بیشتر رزمی کاران المپیکی کشور قرار داده و حساسیت های بین‌المللی نیز نسبت به او بیشتر شده بود؛ اینک مسابقات جهانی ژاپن و پیش بینی مسابقه فینال وزن ۸۱- کیلوگرم با حریف صهیونیست و تمامی دغدغه های همیشگی.

گمانه زنی ها و حاشیه های مختلفی پس از ناکامی ملایی در کسب مدال جهانی مطرح و ایجاد شد تا اینکه این‌جودوکار سفره دل خود را در مصاحبه با یک رسانه بیگانه، گشود.

نخست اینکه ایراد جدی وارد به ملایی در انجام مصاحبه با یک رسانه خارج از کشور که این رسانه در چارچوبهای تعریف شده نظام نیز قرار ندارد یک طرف، اما اشکال و انتقاد جدی تر مربوط به طرح برخی مسائل در یک رسانه جمعی و در تقابل با نظام اسلامی است که مساوی با آب به آسیاب دشمن ریختن بوده و افشای رسمی یک قول و باور اخلاقی محسوب می شود.

اینکه رییس کمیته ملی المپیک و معاون ورزش قهرمانی و حرفه ای وزارت ورزش و جوانان در تماسهایی جداگانه، برخی خطوط قرمز و چارچوب و باورهای اعتقادی نظام را در خصوص صهیونیستها به او یادآور شده اند، قطعا موضوعی نبود که سعید آن را رسانه ای و مطرح کند.

قرار نیست یک نصیحت و کلام داخل خانواده به کوچه و خیابان درز کرده و دشمن شادکن شویم؛ دشمنی که با اجرای سیاستهای صهیونیستها و با هزینه کردنهای میلیارد دلاری که حتما بخش عمده ای از آنها توسط همین صهیونیستها تامین شده و می شود، جودو را در المپیک حفظ کرده و اهالی ورزش هنوز فراموش نکرده اند چگونه “ماریوس ویزر” در زمان عهده دار بودن مسئولیت اسپورت اکورد با حملات غیر منطقی به کمیته بین المللی المپیک، خود را در تقابل با IOC قرار داد و با مخالفت و خروج چند ورزش شاخص از اسپورت اکورد و تحریم این تشکیلات ورزشی، در نهایت ویزر مجبور به استعفاء شد و آرامش و منطق به آن بازگشت، گرچه این‌حرکت نسنجیده ویزر آنچنان اثرات مخربی داشت که IOC در مقطعی اسپورت اکورد را دیگر به رسمیت نشناخت و این موضوع باعث شکل گیری AIMS GROUP و لینک‌مستقیم این تشکیلات با  IOC و به رسمیت شناخته شدنش توسط آن بود.

سعید اشتباه بزرگی را مرتکب شد زیرا دشمن هرگز دوست نمی شود و IJF که از هر فرصتی به دنبال تضعیف و تحریم جودوی ایران است، به خوبی از این رفتار و بیان ملایی سوء استفاده خود خواهد کرد گرچه شاید شخص این جودوکار، سرویس خوبی هم از IJF دریافت کند اما به چه قیمتی؟ به قیمت کسب مدال احتمالی در المپیک، اما نادیده شمردن هزینه های کلان مادی و معنوی کشور در جنگ‌تمام عیار با صهیونیست ها و البته خون شهدای جان برکف وطن …

سعید دانشجویی بود که به نظر من در واحد درسی”فعالیتهای رسانه ای در ورزش” و مدیریت ورزشی که درس آن را می خواند، نمره قبولی نگرفت زیرا نمره قبولی او در آزمون عملی که با آن روبرو شد، حفظ مصالح کشور و محرم ندانستن بیگانه بود.
اما سعید عزیزم! هنوز فرصت برای شرکت در آزمون جبرانی و بار دیگر معرفی به استاد باقی است … هنوز دیر نشده و تو به خوبی از عهده آزمون جبرانی بر می آیی؛ سرباز وطن بودن زمانی است که زیر پرچم وطن مسابقه دهی و زیر پرچم غیر، آنگاه سربازی برای غیر وطن خواهی بود.