نوری: امیدوارم در پارالمپیک پاریس هم طلا بگیرم/ جدی، قربانی خصومتهای شخصی ستادی و غرض‌ورزی برخی افراد شد

وحید نوری، یکی از مدال آوران کاروان پرافتخار ایران (فرزندان پرافتخار) در بازیهای پاراآسیایی هانگژو که نشان خوش رنگ طلا را در پاراجودو برای ایران به ثبت رساند، مهمان ما بود. در ادامه گفتگو با وحید نوری و محسن ذکریا مربی این قهرمان را خواهید خواند:

* چه شد که شما وارد ورزش قهرمانی شدی؟

– من از سال ۸۶ جودو را شروع کردم و الان ۷ سال است که در خدمت جودوی نابینایان و کم بینایان هستم. سال ۲۰۱۷ بود که با پیشنهاد یکی از دوستانم و نیز آقای علی امینی، رییس انجمن متوجه شدم که چنین رشته‌ای نیز وجود دارد. پس از کلاس‌بندی در اولین تجربه مسابقاتم راهی بازیهای پاراآسیایی جاکارتا شدم و در آنجا نیز مدال طلا را کسب کردم. جودو لذتبخش ترین رویداد و سرگرمی در زندگی من است. باعث آرامش و تعادل زندگی من است و همیشه حال مرا خوب می‌کند. به طور کلی هرچه در زندگی دارم از جودو است و خدا را شکر می‌کنم که در این رشته فعالیت کردم.

جودوکار ازبک و قزاق، مهمترین رقبای من هستند

* از موفقیت و کسب نشان طلا در هانگژو برایمان تعریف کنید؟

– مسابقات پاراآسیایی، دو ماه پس از مسابقات جهانی بیرمنگام انجام شد. این مسابقات که جزو مراحل کسب سهمیه پارالمپیک هم به شمار می‌رفت بسیار سخت بود اما توانستم که مدال طلا را به دست بیاورم. در رنکینگ جهانی مرا خیلی ارتقا داد. یکی از رقبای جدی من در مسابقات جهانی و المپیک، جودوکار ازبک است و حریف قزاق نیز بسیار خوب است می‌تواند برای جودوکاران دیگر و حتی من دردسرساز شود.

خدا را شکر آمادگی خود را در این دو ماه حفظ کردیم و به بازیهای پاراآسیایی رفتیم. در این مسابقات هم رقیب قزاق و ازبک را بردم و به مدال طلا رسیدم. امیدواریم بتوانیم این سطح از آمادگی را تا مسابقات پارالمپیک که بزرگترین مسابقات است، حفظ کنیم.

من عملا سهمیه پارالمپیک را گرفتم اما هنوز رسمی نشده است

* درباره چگونگی کسب سهمیه پارالمپیک صحبت کنید؟

–  نحوه کسب سهمیه در جودو و پاراجودو به صورت رنکینگی است. نفرات اول تا ۱۲ رنکینگ به این رویداد راه پیدا می‌کنند. من در حال حاضر رنک ۴ هستم و عملا ۸۰ درصد راه سهمیه را رفتم حتی اگر دیگر در مسابقات آینده شرکت نکنم البته هدف اصلی ارتقای رنکینگ جهت راحت تر بودن قرعه در مسابقات پارالمپیک خواهد بود.

به مربی‌ام گفتم سونا دیگر نمی‌روم، حتی اگر به وزن‌کشی مسابقات هم نرسم!

* وضعیت حمایتهای مادی و معنوی کمیته پارالمپیک و فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان از شما چگونه بوده؟

–  ما برای بازیهای هانگژو ۴ سال فعالیت کردیم. به مدال‌آوران طلا، یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان پاداش می‌دهند. اگر بخواهیم این مقدار تقسیم بر ۴ کنیم می‌شود سالی حدود ۳۰۰ میلیون تومان. ما فعالیت دیگری نداریم؛ از ۱۰ صبح تا یک ظهر تمرین می‌کنیم، بعد یک تایم استراحت و دوباره از ۵ بعدازظهر تا ۷ شب تمرین.

آسیب‌دیدگی‌ها و رژیمهای سخت نیز جای خود را دارند. من در پارالمپیک توکیو ۲ ساعت و نیم در سونا بودم تا وزن کم کنم! به نحوی که مربی به من گفت برای اطمینان بیشتر برای سروزن رسیدن به سونا ادامه بدهیم ولی من گفتم دیگر به سونا نمی‌روم یا به وزن می‌رسم یا فوقش نمی‌رسم!

با این مقدار پولی که می‌دهند، می‌شود در تهران خانه گرفت؟ می‌شود کسب و کار راه‌اندازی کرد؟ فقط حکم یک پس انداز برای ادامه مسیر ورزشی‌ام را دارد. برای بحث مکملها، فیزیوتراپی که جلسه‌ای ۲۰۰ هزار تومن هزینه دارد و غیره. این پاداش تازه الان هم پرداخت نمی‌شود و تورم در آینده عملا آن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این پاداشها را با فوتبال مقایسه کنید. فوتبال یک رشته بسیار خاص است و من خودم علاقه‌مند به فوتبالم. هم جذاب است و هم پرطرفدار اما برای سایر ورزشها به اندازه یک درصد فوتبال هم توجه می‌شود؟

ما ورزشکاران غیر فوتبالی مظلوم هستیم و همواره محکومیم به نتیجه گرفتن و اگر زمانی ببازیم، به ما می‌گویند چرا باختید! من هیچ توقعی ندارم و آن لحظه‌ای که مدال کسب می‌کنم از همه این جوایز برایم ارزشمندتر است. برایش تلاش کردم و مزد زحماتم روی سکو، پرچم و سرود کشور عزیزم ایران بوده است. در نهایت از مسئولان خواهش می‌کنم که توجه بیشتری را به رشته‌های غیر فوتبالی علی الخصوص غیر توپی بکنند چرا که همواره جور مدالهای ورزش ایران را در میادین المپیک و پارالمپیک کشیدند.

هیئت استان تهران به من بی احترامی کرد و گفت تو ساکن اینجا نیستی!

* آیا حقیقت دارد که به شما گفتند تهرانی نیستی و تقدیر نکردند؟

– در حین افتتاحیه مسابقات پاراآسیایی هانگژو، چند نفر از رفقای من که در استان تهران هستند به من گفتند که چند روز قبل مراسم بدرقه از ورزشکاران بوده اما تو را چرا دعوت نکردند؟ پیگیر شدم که چرا به من نگفتند تا در نهایت متوجه شدم که یک سرپرست جدید را برای هیئت نابینایان و کم بینایان تهران قرار دادند که غیر ورزشی هم هستند. ایشان به من گفت که تهرانی نیستم! من در جواب گفتم وقتی از پارالمپیک توکیو برگشتم، شهرداری و استانداری تهران به من کلی هدیه دادند پس بیایم آنها را به شما برگردانم! این کار شما بی احترامیست. بنده متولد تهران و ساکن تهران هستم. بنده به آقای مظلومی (رییس فدراسیون نابینایان و کم بینایان) که خودشان نابینای کامل هستند و درد ما را کاملا متوجه می‌شوند، ارادت ویژه دارم و از همین بابت مطمئن هستم که این یک‌جور تسویه حساب شخصی توسط آقای سرپرست است‌ و آقای جوادی نیز به عنوان مدیرکل استان، به نظر من در این داستان گمراهش کردند چون ایشان صددرصد می‌داند که من ساکن تهران هستم و حتی عکس قهرمانی من در توکیو در ورودی اداره کل استان تهران قرار دارد. خود آقای جوادی از من همان زمان تقدیر کرد. اکنون حدود یک هفته است که می‌خواهم ایشان را ببینم تا در اینباره صحبت کنم. به خود آقای سرپرست هم گفتم که بحث من دریافت پاداش نیست و حاضرم همه این مقدار پاداش را به عنوان کمک، تقدیم هیئت استان خودم بکنم. بحث من حفظ احترام و شان من است. به سرپرست گفتم که می‌روم از حقم دفاع می‌کنم، ایشان هم به من گفتند برو دفاع کن!

این اتفاقات بعنوان یک ورزشکار، روی من تاثیر بدی می‌گذارد. من پرچمدار کاروان ایران بودم و این خود یک افتخاریست برای استان تهران؛ حال به جای اینکه حمایت کنند ما را زمین می‌زنند. من که خودم می‌دانم بچه کجا هستم! امیدوارم آقای جوادی به عنوان مسئول اصلی و مستقیم ورزش پایتخت به این موضوع ورود کنند.

من به هیچوجه گواهینامه ندارم و می‌توانم استعلامش را به همه نشان دهم

* حقیقت دارد که بچه‌های نابینا و کم‌بینا گواهینامه دریافت می‌کنند؟شما خودتان گواهینامه دارید؟

– بچه‌های جانباز و معلول ما مشکلی برای دریافت گواهینامه ندارند. مهدی برجلو به عنوان هم باشگاهی و رفیق من ۵ سال پیش خودش به باشگاه رفت و آمد داشت اما به دلیل بیماری خاصی که در چشمش داشت به مرور از حالت کم بینا به نابینا مطلق رسید. هستند دوستانی که گواهینامه را در شرایط غیر نابینایی دریافت کردند اما اکنون نابینا هستند اما گواهینامه قبلی خود را همراه دارند. یکسری از حرفهایی شبکه های معاند زده بودند، کپی بود. در مورد من چگونه توانستند با کارت ملی تشخیص دهند که گواهینامه دارم یا نه. من خودم با صراحت اعلام می‌کنم که اصلا گواهینامه ندارم، استعلامش را هم می‌گیرم و به کسی که خواست نشان می‌دهم.

جدی، قربانی خصومتهای شخصی ستادی و غرض‌ورزی برخی افراد شد

* حواشی عجیب پیش آمده درباره “وحید جدی” که می‌گفتند بیناست، چه بود؟

– وحید جدی تا ۲۰۲۴ مدرک بین‌المللی دارد و با خود من کلاس‌بندی شد. وحید، قربانی خصومتهای شخصی ستادی و غرض‌ورزی یکسری از افراد شد. من با یک دلیل به شما می‌گویم که قضیه وحید جدی دروغ بوده است؛ کسی که کلاس‌بندی‌اش زیر سوال برود، نمی‌تواند از بازیها بیرون بیاید و از دهکده خارج نمی‌شود و در نهایت با کاروان به کشورش بازمی‌گردد اما اگر وادا نامه‌ای بزند، ورزشکار از دهکده اخراج می‌شود. وحید جدی نیز ناچار شد به ایران برگردد و اصلا مسئله، کلاس‌بندی اشتباه نبوده است البته که حتی موضوعی که وادا به آن اشکال وارد کرده نیز قطعی نیست و تا زمان مشخص شدن نتیجه نهایی و ثبت اعتراضات ما باید صبر کرد.

بعضی‌ها به وحید جدی تهمت زدند که با جوشکاری توانسته کلاس‌بندی را در هانگژو پشت سر بگذارد! اگر در خود ایران یک نفر بتواند با ۲ساعت جوشکاری، کلاس‌بندی شود مفت چنگش. اما در خارج وحید جدی دستگاه جوش را از کجا تهیه کند! منِ وحید نوری قوز قرنیه و آب مروارید دارم و در نور کم و زیاد، نابینا می‌شوم. برای دادن کلاس بین‌المللی حتما دو دکتر از دو کشور مختلف شما را بررسی می کنند تا احتمال زد و بند هم از بین برود. در یک کلام اصلا نمی‌شود که الکی کلاس‌بندی گرفت. اگر اینگونه بود من خودم تمام دوستانم را به پاراجودو می‌آوردم! دکتری که در ایران کلاس‌بندی می‌کند، رییس کمیسیون پزشکی آسیاست؛ آیا او حاضر است به هر قیمتی از آبرو و اعتبار خود بزند تا یک کلاس دروغین برای کسی ثبت کند تا مدال‌آوری کند؟

من به شما قول می‌دهم که در پارالمپیک پاریس هم ورزشکار کم بینا و حتی نابینای مطلقمان در پاراجودو مدال بگیرد، باز هم این حواشی خواهد بود.

امیدوارم در پارالمپیک پاریس هم طلا بگیرم

* کلام آخر؟

– پاراجودو و جودو جزوی از همند و از یکدیگر جدا نیستند. امیدوارم تمامی جودوکاران و جودودوستان ایران به پاراجودو کمک کنند تا بتوانند در پارالمپیک پاریس که یکی از باشکوه‌ترین دوره‌ها خواهد بود موفق ظاهر شویم. وحید نوری اگر در مسابقات طلا بگیرد و سرود و پرچم کشورش به نمایش در بیاید، افتخارش برای همه است از همه مسئولان من جمله آقای کارگری، آقای مظلومی و آقای امینی تشکر می‌کنم که وقت گذاشتند و کمک کردند تا ما نتیجه بگیریم و در صورت تداوم در پاریس هم نتیجه می‌گیریم. تشکر می‌کنم از همه عزیزان مخصوصا شما که صدای ما را به ورزش‌دوستان و همه مردم ایران می‌رسانید؛ امیدوارم بتوانم در پاریس هم طلا بگیرم.

نتایج بچه های ما واقعا عالی بود

ذکریا: با توجه به کمیتی که ما داشتیم فکر می کنم کیفیت خوبی ارائه دادیم

در ادامه با محسن ذکریا یکی از مربیان تیم ملی جودوی نابینایان و کم‌بینایان در مسابقات پاراآسیایی و از پیشکسوتان این رشته ورزشی که مربی وحید نوری هم هست به گفتگو نشستیم.

* در خصوص نتایج تیم ملی جودوی در مسابقات پاراآسیایی هانگژو صحبت کنید؟

– الحمدرالله در مسابقات آسیایی هانگژو نتایجی که مد نظر ما بود محقق شد و در این میان از ۸ ورزشکاری که ما در مسابقات داشتیم متاسفانه ۲ ورزشکار قبل از آغاز مسابقات دوچار مشکل شدند و اجازه حضور در بازیها را از دست دادند اما خوشبختانه در ۶ وزن دیگر همه بچه ها روی سکو رفتن و همانطور که در جریان هستید ۲ مدال طلا، یک نقره و ۳ برنز دست آورد بچه های جودو در آوردگاه آسیایی بود. به نظر من در مجموع با توجه به کمیتی که ما داشتیم فکر می کنم کیفیت خوبی ارائه دادیم و اگر آن اتفاقات قبل از بازیها نبود مطمئن باشید که ما مدالهای بیشتری کسب می کردیم که بدون شک یکی از آنها مدال طلا بود.

* حالا بیشتر در خصوص این اتفاقات صحبت کنیم؛ واقعا موضوعی که خصوصا برای آقای جدی پیش آمد چه بود؟

– ببینید کلاس بندی این بچه به شکلی است که قبل آغاز مسابقات بچه ها توسط پزشک معتمد و کمیسیون پزشکی با ارائه مدارک کامل معاینه می شوند و کمیسیون مدارک ورزشکاران را به کمیسیون خارج از کشور ارسال می کند؛ آنجا دوباره مدارک بررسی می شود و ورزشکاران مورد معاینات پزشکی قرار می گیرند و آن زمان کلاس بندی صورت می گیرد و به ورزشکاران کلاس بندی چند ماهه و یا چند ساله داده می شود. پس به این شکل نیست که قبل از آغاز بازیهای آسیایی بچه ها مجددا کلاس بندی شوند و آن شایعات و دروغها مطرح شود؛ واقعا دوستان کم اطلاع با خبرهای کذب موج بدی برای تیم ملی جودو ایجاد کردند که این اصلا درست نبود و رسانه بیگانه هم به این موضوع که از داخل ایران مطرح شده بود، دامن زدند اما موضوعی که برای این ۲ ورزشکار ما پیش آمد این بود که قبل از آغاز مسابقات آسیایی از ورزشکاران تست دوپینگ گرفته شده بود و متاسفانه تست نمونه A این ورزشکاران دچار مشکل بود. از ستاد مبارزه با دوپینگ به کاروان ایران ایمیلی زده شد که ماده ممنوعه و غیر طبیعی در نمونه این ۲ ورزشکار دیده شده و نیاز به بررسی دارد. ما اگر در همانجا مطرح نکردیم که موضوع، موضوع دوپینگ بوده است به این دلیل بود که چون هنوز موضوع در حال بررسی است ما اجازه نداریم با آبروی ورزشکار و ورزش ایران بازی کنیم و تا اعلام رای نهایی تنها تصمیم گرفته شد که این ۲ ورزشکار در مسابقات شرکت نکنند و به کشور بازگشتند.

* با نتایج خوبی که کسب کردین چقدر مورد حمایت فدراسیون و کمیته پاراآسیایی قرار گرفتید؟

– خوب نتایج بچه های ما واقعا عالی بود و با ۶ ورزشکار و ۶ مدال مسابقات را ترک کردیم؛ ۲ طلایی که توسط آقای وحید نوری (دسته کم بینایان) و آقای میثم بنی طبا (دسته جی وان یعنی نابینای مطلق) در شرایطی به دست آمد که سطح مسابقات بسیار بالا بود و بچه ها از جان مایع گذاشتند و کسب مدال کردند. دوست دارم دوستان از نزدیک بیایند و نگاه کنند که این عزیزان با چه سختی تلاش می کنند تا کسب عنوان کنند. خدا رو شکر آقای مظلومی رییس محترم فدراسیون که خودشان هم نابینا هستند تا پای جان کنار بچه ها ایستاده اند و از آنها حمایت می کنند و نمی شود از زحمات آقایان امینی (رییس انجمن) و سرمربی محترم تیم آقای یوسف زاده و کادرفنی به راحتی گذشت اما خوب شرایط برای این بچه ها متفاوت هست و بدون شک حمایتها نیز باید متفاوت باشد.

* سید محمد مهدی صفی زاده – ایمان پناهی