گره کور کاراته اردبیل به‌دست پیشکسوتان باز می‌شود

یادداشت – خبرگزاری ایپنا واحد اردبیل: کاراته یکی از محبوب ترین رشته های ورزشی است که آغاز فعالیت آن در استان اردبیل به حدود 40 دهه می‌رسد.

این رشته در طول سال های یادشده با فراز و نشیب های متعددی روبرو شده است. استعداد بالای جوانان اردبیلی در کاراته و استقبال آن ها از این ورزش رزمی، موجب تشکیل خانواده بزرگی با نام خانواده کاراته شده است و البته نا گفته پیداست که هر خانواده بزرگ، مشکلات بزرگی را نیز به همراه خواهد داشت.

در حال حاضر به دلیل این‌که هیات کاراته به صورت سرپرستی اداره می‌شود، بسیاری از ورزشکاران این رشته برگزاری مجمع انتخاباتی برای تعیین سکاندار کاراته در استان را خواستارند. متأسفانه این امر به دلایلی تاکنون محقق نشده است.

اما فارغ از بحث مجمع بر آن شدیم تا بررسی های میدانی از وضعیت کاراته را با شما به اشتراک گذاشته و جوانب مختلف آن را بررسی کنیم.

بنظرمی رسد اتحادی که در بین پیشکسوتان کاراته استان وجود دارد در کمتر رشته و هیاتی قابل مشاهده باشد که این خود یک پتانسیل مناسب و مطلوب در جهت رفع مشکلات موجود به حساب می آید.

در این میان بخشی از کاراته کاران و حتی افراد غیر کاراته ای برای رسیدن به صندلی مدیریت آن در رقابت با هم هستند و این‌که آیا پیشرفت کاراته مد نظر این افراد است یا خیر باید منتظر ماند و مشاهده کرد.

بسیاری از مشکلات فعلی کاراته استان مربوط به زخم های کهنه ای است که تازه سر باز کرده و با تعدد رسانه های برخط و مکتوب، فضایی برای بیان درد‌دل های فعالان این رشته ایجاد شده که می توان از این فضا به عنوان فضای تلطیف و آرام سازی و همچنین فضای تشدید تشنج ها بهره برد؛ اما پرواضح است که تشدید اختلافات، آسیب اصلی را به ورزشکاران و جوانانی خواهد زد که با هزاران امید پا در عرصه ورزش و دنیای رزمی گذاشته و نقشه هایی برای خود ترسیم کرده اند.

برخی معتقدند که اختلاف سبک‌های آزاد با سبک‌های کنترلی کاراته به سال‌های قبل بر می گردد و این اختلافات مال امروز و دیروز نیست. عده ای دیگر اعتقاد دارند که سبک های آزاد ریشه دار بوده و عده ای نیز معتقدند که استقبال جوانان امروزی از سبک های کنترلی بالا است و باید مورد توجه بیشتر قرار گیرند. جمعی نیز براین فکر هستند که کاراته آزاد و کنترلی باید به یک چشم دیده شوند و نگاه هیات به سبک‌ها، نگاه تعصبی (تنی و ناتنی) نباشد. هستند افرادی که سرپرست هیات را غیرمتخصص در این حوزه دانسته و خواستار تسریع در برگزاری مجمع و انتخاب یک رئیس متخصص هستند و گروهی دیگر بر این عقیده اند که صرف تخصص در هیات جوابگو نبوده و باید سکاندار کاراته فردی آشنا به اصول مدیریت باشد تا بتواند برای هیات جذب اعتبارات کرده و از ورزشکاران حمایت کند و در زیرمجموعه ها افراد متخصص و خاک خورده و شناسنامه دار کاراته به کار گرفته شوند.

بدون شک هدف تمامی گروه هایی که مطرح شد صرفا توسعه و پیشرفت کاراته است، هرچند که گاهی برخی از تفکرات افراد به تعصبات غیرآگاهانه می تواند گره بخورد.

برگزاری برخی مسابقات و حمایت بیشتر از سبک های کنترلی نیز مدنظر عده ای پیشکسوتان است، اما این تمام ماجرا نیست و گروهی بر این باورند که کاراته اردبیل از خارج استان خط می گیرد و تصمیم گیری برای آن به صورت مستقل در خود منطقه انجام نمی شود.

دغدغه فعلی تعداد زیادی از کاراته‌کاران، انتخاب یک رئیس توانمند و به دور از حاشیه ها و فارغ از جناح بندی های فردی و گروهی می باشد.

همانطور که در ابتدا بیان شد، کاراته استان اردبیل یک پتانسیل خوب دارد که آن را از دیگر رشته های رزمی متمایز می کند و آن اتحاد پیشکسوتان می باشد. هنوز هم آن‌ها در برگزاری مسابقات مختلف دور هم جمع می شوند و برای تشویق جوانان ورزشکار در سالن مسابقات حاضر می شوند.

کاراته کاران باید مشکلات گذشته را فراموش کنند و برای آینده، نقشه راه ترسیم نمایند تا بیش از این شاهد ریزش استعدادها نباشند و فضایی سالم برای رویش جوانه ها ایجاد کنند.

به‌نظر می رسد راهکار نهایی برای خروج کاراته استان از باتلاق تعصبات و تنش های بی فایده، استفاده از ظرفیت پیشکسوتان است.

برگزاری کارگاه بررسی مشکلات کاراته در چند جلسه با حضور تمامی بزرگان این سبک و همچنین نماینده قهرمانان و ورزشکاران، می تواند به مشکلات موجود در این سبک پایان داده و کاراته را در ریل پیشرفت قرار دهد.

یادداشت: رشید عبدالحسینی