اسکندری: یکی از آرزوهای من تاسیس کمپ تیمهای ملی است/ همواره طبق ضوابط و سیاستهای وزارتخانه جلو رفتیم
روزنامه ابرارورزشی نوشت؛ در راستای پوشش هرچه بیشتر اخبار و وضعیت رشته‌های غیر فوتبالی در کشور به سراغ یکی از محبوب‌ترین رشته‌هایی آمدیم که در سراسر ایران طرفدار دارد و در بحث توسعه همگانی نیز از گذشته جزو پیشگامان بوده است. به همین منظور مصاحبه‌ای نسبتا جامع را با هاشم اسکندری، سرپرست فدراسیون بولینگ و بیلیارد ایران(قبل از انتخاب سرپرست برای فدراسیون توسط وزیر ورزش و جوانان) انجام دادیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید:
همواره طبق ضوابط و سیاستهای وزارتخانه جلو رفتیم
*تعامل فدراسیون در زمان ریاست شما با وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک چگونه بوده است؟
– عرض سلام خدمت شما و همه مخاطبان. در تمام این ۱۳ سال که در فدراسیون بوده‌ام، بنابر این بوده که طبق ضوابط و سیاستهای وزارتخانه و دولت پیش برویم. تعامل بسیار خوبی با وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک داریم. حمایت بزرگواران در این نهادها موجب تغییرات در این فدراسیون و باعث حرکات خوب و شایسته‌ای شد. رنک اسنوکر جهانی ما در آقایان دوم و در بانوان نهم است.
ورزش در کشور ما اولویت نیست
*چقدر از وعده‌های مالی و معنوی این نهادها تا به حال عملی شده است؟
– به دلیل اینکه ورزش در کشور ما در اولویت نیست، بضاعت وزارت ورزش نیز کم است. به نظر من بخش عمده‌ای از هزینه‌هایی که برای مثال در بخش بهداشت و درمان صرف می‌شود، می‌توانست به ورزش کمک کند. جا داشت که بودجه بیشتری را برای این حوزه تخصیص داد تا به تحرک مردم نیز کمک شود. با توجه به این شرایط، توقع زیادی از آنها نداریم. مشکلات مالی زیادی داریم اما در تلاش هستیم تا پوشش تصویری در صداوسیما به صورت ضبط شده یا پخش زنده داشته باشیم تا بتوانیم اسپانسر جذب کرده و مشکلات مادی را تا حدی مرتفع کنیم. امیدوارم با کارهای خوبی که هیئتهای استانی و دوستان در فدراسیون انجام می‌دهند، این اتفاق بیوفتد. ما ۳ میزبانی از رویدادهای مختلف داشتیم که در تمامی آنها درجی کیفی یک را دریافت کردیم؛ بنا بود که در این مسابقات حمایت شویم اما این اتفاق تقریبا رخ نداد.
برخی‌ها نمی‌خواهند موفقیتهای فدراسیون ادامه داشته باشد
* درباره حواشی مربوط به انتخابات فدراسیون صحبت کنید؟
– این اتفاقات من را یاد صحبتهای شهید مطهری درباره قطار دودی می‌اندازد. وقتی قطار در حال حرکت بود، همه به آن سنگ می‌زدند و هرگاه توقف می‌کرد، هیچکس کاری به آن نداشت. نمی‌دانم چرا اینگونه است؛ وقتی مجموعه‌ای در مسیر موفقیت است نمی‌خواهند این اتفاق بیوفتد. مخصوصا کسانی که پیشتر جزو خانواده بیلیارد بوده‌اند اما مسیر را اشتباه رفته اند و باور هم نداشتند. ما تلاش کردیم که آنها کنارمان باشند اما توانش را نداشتند. امروز بچه‌های آکادمی در کنار ما هستند و کار بسیار علمی پیش می‌رود. در تمامی موارد با این افراد تحصیل‌کرده ، به خصوص تربیت بدنی ، صحبت می‌کنیم تا به نتیجه برسیم. قبلا به طور سنتی این جلسات برگزار می‌شد و هیچ نتیجه‌ای نداشت. آن زمان حتی یک مدال هم نبود اما الان ۱۳۷ مدال داریم و این کم نیست.
در زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی نیز ورود کردیم. ۶ ، ۷ سال است در کربلا موکب داریم. یک ماه پیش ۱۲ زندانی را مجدد کمک کردیم تا آزاد شوند. کمک به سیل‌زده‌ها ، زلزله‌زده‌ها و بیماران سرطانی از دیگر کارهای مومنانه فدراسیون بوده است و حضور افراد و بازیکنان خوب و دلسوز باعث شده که این خانواده همواره سرش بالا باشد و نتیجه بگیرد. ببخشید این مثال را می‌زنم؛ در کشور ما فقط به دنبال اختراع چرخ‌اند ولی این چرخ قبلتر اختراع شده است. در دنیا سیستمی وجود دارد که بالاترین تصمیم‌گیرنده در اینگونه حوزه‌ها، مجمع است. افرادی که در مجمع ما حضور دارند، شامل خیلی از افراد تحصیل‌کرده و بعضا استاد دانشگاه هستند که لزوما وابستگی خاصی به خود هیئتهای استانی ندارند. این فقط نشان‌دهنده عشق و علاقه است. این افراد وقتی به شرایط مسلط هستند مسلما می‌توانند فردی را انتخاب کنند که فدراسیون را اداره کند ولی بالاخره شاید خوشایند برخی افراد نیست و حتی شاید کاندید هم برای ریاست داشته باشند و دوست نداشته باشند که ما حضور داشته باشیم. الان متاسفانه این حالت برقرار هست.
تا برطرف شدن مشکلات به مسوولیتم ادامه خواهم داد
*در حال حاضر وضعیت فدراسیون به چه نحوی اداره می‌شود و بناست که در آینده چه تصمیماتی اتخاذ شود؟
– مجمع تصمیم گرفت تا زمانی که آن مسیر اداری برای تایید صلاحیت بنده طی می‌شود، مسوولیت را داشته باشم و خوشبختانه فدراسیون طبق تقویم کار خود را به درستی دارد ادامه می‌دهد. باور کنید با مشکلات مالی بسیار زیادی که وجود دارد ما تیم اعزام کردیم به قطر و امیدواریم این اتفاقات بیوفتد و فدراسیون لطمه‌ای نبیند چرا که این فشارها بی تاثیر نیست گرچه که ما مثل سپر سعی می‌کنیم جلوی آن را بگیریم. این فشارها نقشش را در مسابقات جهانی قطر دیدیم که همه ما را شوکه کرد. مسئله روحی ورزشکارانمان دچار اشکال بود که نتوانستند نتیجه بگیرند. دوباره به همین جهت قصد دارم از مارتین پری معروف که توانایی زیادی در زمینه‌های روحی و روانی دارد، دعوت بکنم که به ایران بیاید و به ما کمک کند. امیدوارم هرچه زودتر این مشکلات هرچه زودتر حل شود و این فدراسیون بتواند موفقیت کسب کند و با اهتزار پرچم ایران دوباره بدرخشد.
حواشی رخ داده روی نتایج ملی‌پوشان تاثیر گذاشت
*درباره وضعیت و سطح رشته اسنوکرمان در سطح آماتورها توضیح دهید؟
– نتایج رخ داده در قطر واقعا من را نگران کرد. متوجه شدم که همین حواشی تاثیر خود را گذاشته است. بلافاصله با همین بضاعت مالی که داشتیم آقای شهلا، سرمربی مجرب تیم را به قطر اعزام کردیم که به بچه‌ها رسیدگی کند. آقای شهلا تنها مربی در آسیاست که دارای مدرک حرفه‌ای از انگلستان هستند.
اجازه نداریم در بخش حرفه‌ای‌ها، هزینه‌ای پرداخت کنیم
*درباره نحوه رفتن ورزشکاران ایرانی از سطح آماتور به سطح حرفه‌ای ها که با مسابقاتی تحت عنوان Q School برگزار می‌شود توضیح دهید؟
– یکی از بزرگترین اشکالات ورزش ما این است که هیچ فدراسیونی، حق هزینه کردن در سطح حرفه‌ای‌ها را ندارد! تنها می‌تواند در بخش آماتور هزینه کند. مثل این می‌ماند که ما به نزدیک یک قله‌ای برسیم و ناگهان رها شویم و هیچ پشتیبانی از ما نشود. در تاریخ ورزش ما یکی دو نفر هستند که در رشته‌هایی که به طور مشخص دارای سطح حرفه‌ای هاست حضور داشتند. حامد حدادی در NBA تقریبا ۳ سال حضور داشت اما حسین وفایی الان ۱۰ سال که در سطح حرفه‌ای‌ها حضور دارد و این جای تقدیر دارد. حتی امکان هزینه برای این تقدیر را هم نداریم چون که به ما تایید می‌شود بودجه‌های وزارت فقط در سطح آماتورها باید خرج شود. این یک اشکال است و باید بر طرف شود. ارتباط ما خوشبختانه با فدراسیون حرفه‌ای‌ها بسیار نزدیک شده و در تدارک این هستیم که تیمهای خود را به بریتانیا بفرستیم تا آنجا دوره ببینند و سطح بازیهای خود را بالاتر ببریم. نوسانات ارزی کار را سخت کرده است چرا که باید بازیکنان بروند و در آکادمی شفیلد به پوند هزینه کنند. ما در روزمرگی خود نیز دچار مشکل می‌شویم چه برسد به این اما در تلاش هستیم با حداقل هزینه و کمک خود بچه‌ها، بتوانیم امکان حضورشان را در آکادمی شفیلد رقم بزنیم. کیو اِسکول یک سهمیه‌ای است که توسط خود فدراسیون حرفه‌ای‌ها برنامه‌ریزی شده. قبل تر اینگونه بود که هرکسی در سطح آماتورها قهرمان جهان می‌شد، سهمیه برای حضور در سطح حرفه‌ای‌ها را پیدا می‌کرد (مثل حسین وفایی که از این طریق وارد تور حرفه‌ای‌ها شد) اما با مشکلاتی که بین فدراسیون آماتورها و حرفه‌ای‌ها پیش آمد، این سهمیه حذف شد و سیستم کیو اسکول جایگزین آن شد.
حسین وفایی تعصب شدیدی روی ایران دارد
* درباره کلیت شرایط حسین وفایی بیشتر صحبت کنید؟
– حسین وفایی به دلیل همین محدودیتهای قانونی ناچار است از جیب خودش خرج کند. یک خبر خوب البته اگر دوستان بگذارند ما کارمان را انجام دهیم، در هر قاره‌ای یک آکادمی حرفه‌ای‌ها تاسیس شده است. در آسیا در کشور چین قرار دارد. بنده رییس فدراسیون جهانی را مجاب کردم که به دلیل پهناور بودن قاره آسیا اجازه دهند که ما در غرب آسیا یک آکادمی در ایران تاسیس کنیم. نظرشان مثبت بود و تا حدی پذیرفتند. حسین هم از آن سمت دارد کمک می‌کند و اگر این اتفاق بیوفتد، سطح بازی ما بسیار بالاتر می‌رود. مطمئنم که اگر اینجا مقری داشته باشیم، سطح بازی‌ها آنقدر بالا می‌رود که سهم ما در حرفه‌ای‌ها بیشتر خواهد شد.
حسین وفایی را به نحوهای مختلف حمایت کردیم و به او روحیه دادیم تا بتواند در سالهای اخیر موفق باشد. با دوستان در شرکتهای مختلف صحبت کردیم تا بتوانند کمک کنند. حسین یک شخصیت معمولی نیست. کسی است که پرچم ما را بالا برده است. پربیننده ترین رشته در انگلیس پس از فوتبال، اسنوکر است. در چین هم به همین شکل است. ۳۶ هزار بازیکن و ۲۰۰ هزار ورزشکار حرفه‌ای در چین حضور دارند. آن وقت حسین وفایی با تعصب شدیدی که روی کشورش دارد، می‌آید و در جمع ۲۰ اسنوکرباز برتر حرفه‌ای‌های دنیا قرار می‌گیرد. ده ها بار به او گفتند که اقامت بگیر اما او می‌گوید که کشورم را دوست دارم. برخی دوستان متوجه نیستند که در این جامعه در کجا و چگونه باید هزینه کنند. به این فدراسیون به اندازه قرارداد بازیکنان یک تیم به ما کمک شود، مشکلی نخواهیم داشت. بازیهای حسین را میلیون‌ها نفر از طریق شبکه‌های تلویزیونی و اینترنتی می‌بینند. یورو اسپورت یک شبکه مجزا برای اسنوکر می‌سازد. آنها ادعا می‌کردند که تا یک میلیارد بیننده نیز دارند. در کشور ما باید مدیرانی که دستشان بازتر است، به این ورزش توجه بیشتری بکنند. حسین خودش نمی‌خواهد و تمایل ندارد که برای او مراسمی بگیریم در حالیکه در جاهای دیگر برای دریافت کمکهای مالی مرسوم است.
ما حدود ۴ هزار باشگاه بیلیارد و اسنوکر در سطح کشور داریم اما …
* وضعیت پاکت بیلیارد و بولینگ در ایران چگونه است؟
– بولینگ همانطور که می‌دانید در بازیهای آسیایی وجود دارد. به دلیل محدودیتهای زیر ساختی و مالی (برای مثال هر لاین بولینگ نزدیک ۲ و نیم میلیارد تومان هزینه می‌خواهد)، مشکل ایجاد می‌کند که کسی در این رشته سرمایه‌گذاری نکند. آن افرادی نیز که سرمایه‌گذاری می‌کنند چون باید هزینه ای که می‌کنند، برایشان توجیه اقتصادی داشته باشد استانداردهای لازم را رعایت نمی‌کنند. ما حدود ۴ هزار باشگاه بیلیارد و اسنوکر در سطح کشور داریم اما بولینگ فقط ۳۷ باشگاه داریم! از وقتی بنده آمدم با کمک شهرداری و مالها توانستیم ۱۲ باشگاه را به ۳۷ باشگاه برسانیم. در آینده نزدیک ۷ ، ۸ مجموعه بولینگ در سراسر کشور راه‌اندازی خواهد شد. خود فدراسیون هم نمی‌تواند یک مجموعه داشته باشد تا میزبان قهرمانان باشد؛ برعکس بیلیارد و اسنوکر که مجموعه انقلاب و آزادی را داریم. اگر همچین مجموعه‌ای داشته باشیم مسلما می‌توانیم در بولینگ هم بدرخشیم.
درباره پاکت بیلیارد نیز باید گفت که اولویت فدراسیون دنیا نیست. رشته اصلی بیلیارد که ۱۲۰ کشور عضو آن هستند، اسنوکر است. اسنوکر مثل فوتبال روی چمن است و پاکت بیلیارد مثل فوتسال؛ رشته‌ای به نام هی‌بال هم که توسط چینی‌ها اختراع شده در حال راه‌اندازی است و مطمئن باشید که در کنار اسنوکر مطرح می‌شود. یکی از آرزوهای من تاسیس کمپ تیمهای ملیست که تمامی رشته‌های زیر نظر فدراسیون در آن فعالیت کنند. ما حتی رشته بولز را نیز فعال کردیم. فعلا زمین را گرفتیم و منتظر کمک هزینه‌های بعدی هستیم تا کمپ را افتتاح کنیم.
ورزشکاران ما باور نمی‌کردند که میز ایرانی تولید کردیم
* تجهیزات ما در چه شرایطی قرار دارد؟ تولید و واردات به چه شکلی است؟
– مسئله عمده ما و یک باشگاه‌دار بحث میز است. در حال حاضر قیمت یک میز اسنوکر استاندارد خارجی زیر ۵۰۰ میلیون تومان نیست. به چند کارخانه مراجعه کردیم اما فقط نگاه تجاری به این معضل داشتند و می‌خواستند که میزها فقط در ویلاها و خانه ها و باشگاههای تفریحی نصب شوند که یک آسیب جدی برای جنبه قهرمانی این ورزش بود. الان یک کارگاه کوچک در شهررضا تاسیس شده که دو نفر از علاقه‌مندان این رشته که فکر کنم یکی از آنها ملی‌پوش پیشین اسنوکر بوده، آنجا کمک می‌کنند و میزی را ساخته‌اند به نام پرشین لوتوس که اگر بشود می‌خواهیم حتی آن را به فدراسیون آسیایی معرفی کنیم. وقتی بچه‌ها را دعوت کردیم و گفتیم روی این میز بازی کنند، بدون آنکه به آنها بگوییم که ایرانیست. آنها نتوانستند هیچ اشکالی به آن وارد کنند و بسیار تعجب کردند وقتی فهمیدند که تولید داخل است. امیدواریم که آن کارگاه کار خود را بیشتر کند و ما هم در حد توان به آنها کمک می‌کنیم و تلاش می‌کنیم تا تعداد این کارگاه‌ها بیشتر شود. از لحاظ قیمت هم به نسبت میزهای خارجی فکر کنم تا یک سومش برای مصرف‌کننده هزینه خواهد داشت. توپ و ماهوت اسنوکر را شرکتهای محدود و خاصی در کل دنیا تولید می‌کنند و با توجه به هزینه نه چندان بالای آن از طریق واردات مشکلی ایجاد نمی‌شود. بحث اصلی همین میز است که امیدواریم آن کارگاه و کارگاه های دیگر تبدیل به کارخانه شوند.
به دنبال خودکفایی در پوشش تصویری مسابقات هستیم
* آینده پوشش تلویزیونی و اینترنتی اسنوکر قرار است به کجا برسد؟ عملی خواهد شد؟
– ۲ یا ۳ شبکه اینترنتی هستند که با ما کار می‌کنند و ما از طریق آنها پوشش داریم. با دوستان صحبت کردیم که برای موردی مثل تهیه دوربین چقدر باید هزینه کنیم تا خودمان بتوانیم پوشش تصویری را داشته باشیم.
اولین فدراسیون آسیایی هستیم که در بخش پارا بیلیارد پیش قدم شدیم
* وضعیت پارا بیلیارد و ورزشکاران پرتوان ما چگونه هست؟
– اولین فدراسیون در آسیا بودیم که به طور رسمی افراد علاقه‌مند به این رشته را جذب کردیم و مسابقات رسمی را برگزار نمودیم. افراد حقیقتا پرتوان ما کارهایی می‌کنند که علیرغم داشتن مشکلات جسمی، خارق‌العاده است. دوستانی هستند که در این رشته بی‌نظیرند. مسابقات پارا هنوز در فدراسیون آسیایی و جهانی شکل نگرفته اما در بخش حرفه‌ای‌ها شکل گرفته است. امیدواریم بتوانیم از ورزشکاران خود در سطح حرفه‌ای کمک بگیریم. در این رشته اصطلاحی به نام هندی‌کپ که با توجه به سطح معلولیت با آن ورزشکار امتیاز تخصیص داده خواهد شد.
با خدای خود معامله کرده‌ام
* کلام آخر؟
– من از سال ۸۸ در خدمت فدراسیون هستم اما از سال ۹۰ دوستان برای مشکل‌تراشی علیه ما تلاش کردند. اعتقاد دارم وقتی ارتباط دلی با خدا برقرار باشد و با خدای خودش معامله کند و از او بخواهد تا کمکش کند، کارها مثل الان خوب پیش می‌رود و اتفاقات خوب دیگری نیز در راه خواهد بود.
ارسال دیدگاه