در پی عدم اعزام به گلاسکو؛ بهانه‌های عجیب تفتیان تمامی ندارد؛ از «یوزپلنگ» فقط یک لقب مانده!

تفتیان در رقابت‌های داخل سالن تهران، نفر ششم شد و حتی به نزدیکی سکوی سوم آسیا هم نرفت!
image_pdfimage_printچاپ خبر

به گزارش خبرگزاری ورزش ایران – ایپنا ؛به نقل از دانا؛ حسن تفتیان و فرزانه فصیحی همواره جزو بهترین دوندگان سرعت ایران بوده‌اند اما در ادوار و ماه‌های اخیر بیش از آن که پرچم‌داری آن‌ها از کشورمان بر سر زبان‌ها بوده باشد، این حواشی و اظهارنظرهای شاذشان بوده که بر سر زبان‌ها افتاده است.

در جدیدترین حاشیه طی روزهای اخیر در بحث اعزام دونده به رقابت‌های قهرمانی جهان در گلاسکوی اسکاتلند، از سوی فصیحی و تیم رسانه‌ای نزدیک به او اخباری درباره کم‌کاری یا اشتباه فدراسیون دوومیدانی در فضای مجازی منتشر شد که با توجه به شرایط خاص سفارت بریتانیا برای اعطای ویزا، از اساس صحیح نیست.

جدا از بحث غیرمنطقی فصیحی، این مرتبه نوبت به حسن تفتیان رسیده تا خودش را صاحب حق برای سفر به گلاسکو و حضور در رقابت‌های قهرمانی جهان بداند، با اسم رمز بالا بردن پرچم ایران در بریتانیا. جالب است بدانید که تفتیان در رقابت‌های داخل سالن تهران، نفر ششم شد و حتی به نزدیکی سکوی سوم آسیا هم نرفت!

تفتیان مدعی شده که مسئولان فدراسیون دوومیدانی با اهمال، نام وی را برای مسابقات جهانی ثبت‌نام نکرده‌اند اما به این مسئله اصلاً اشاره‌ای نکرده که با توجه به جایگاهش در رنکینگ جهانی و سهمیه سولیداریتی سایر کشورها، حتی با وجود ۴۹اُم بودن وی در حقیقت امکان حضورش در رقابت‌ها میسر نبوده‌است.

حسن تفتیان با ثبت نمایشی دور از انتظار در رقابت‌های داخل سالن قهرمانی آسیا در تهران نشان داد که اصلاً در حدواندازه‌های همیشگی و فرم آمادگی حداقلی نیست اما سؤبرداشت عامدانه از یک پیش‌آمد، باعث شده تا هم تفتیان و هم فرزانه فصیحی به نوعی چشم‌شان را بر واقعیت ماجرا بسته و دلایل عدم حضورشان در گلاسکوی اسکاتلند را در بین حواشی جست‌وجو کنند.

تعلل در ارسال ای‌میل به فدراسیون جهانی، شاخص‌ترین بهانه‌ای بوده که به مانع از سفر فصیحی به اسکاتلند تلقی شده اما انگار هنوز هم عده‌ای در جریان روابط سیاسی و روادیدی جمهوری اسلامی ایران و سفارت بریتانیا (که اسکاتلند جزوی از آن است) نیستند یا لااقل از در جریان نبودن نفع می‌برند؛ موضوعی که در ساده‌ترین شکل ممکن باید به آن پرداخت.

حال مشخص نیست این دونده سرعت که از آن لقب یوزپلنگ دونده ایرانی تنها یک شبح برایش باقی مانده، با چه استدلالی خودش را برای حضور در قهرمانی جهان محق می‌دانسته. اصلاً بالفرض که تفتیان ویزایش را هم می‌گرفت، آیا او از نظر رنکینگ و شرایط آمادگی و وضعیت حرفه‌ای در حالتی بود که بتواند به زعم خودش پرچم را بالا ببرد؟!