به گزارش خبرگزاری ایپنا ؛ محمد نصیری اسطوره وزنه‌برداری و ورزش ایران در تاریخ بازی‌های المپیک، رقابت‌های جهانی و بازی‌های آسیایی توسط دکتر شیروانی معاینه و چکاپ شد.نصیری این روزها مشکل خاصی ندارد و این چکاپ هم بیشتر بهانه ای بود تا با حضور در فدراسیون وضعیت جسمانی او تحت نظر باشد.

۲۵۷ ۲۵۱

به گزارش خبرگزاری ایپنا ؛ جام‌جهانی پوکت تایلند برای وزنه‌برداران ایرانی دو سهمیه المپیک داشت. حالا علی داوودی و مصطفی جوادی دو نماینده ما در المپیک هستند و باید از زمان کم باقی مانده تا پاریس به بهترین شکل ممکن استفاده کنند تا شانس خود را برای ایستادن روی سکوی المپیک بالا ببرند.درکنار این دو،۹ وزنه‌بردار جوان هم با صلاحدید کادر فنی به اردو دعوت شدند تا پوست‌اندازی تیم‌ملی با یک جوانگرایی بی‌سابقه از همین اردو شکل جدی‌تری به خود بگیرد. نواب نصیرشلال در آستانه اردوی کیش از چالش‌ها و برنامه‌های پیش رو و البته دستاوردهای تیم ملی از جام‌جهانی پوکت تایلند با جام‌جم صحبت کرد.

هنوز درباره جام‌جهانی پوکت و از دست رفتن سهمیه المپیک برای رضا دهدار صحبت می‌شود. شما از عملکرد تیم در آخرین مرحله انتخابی المپیک رضایت داشتید؟
در وزن مصطفی جوادی همان اتفاقاتی که می‌خواستیم افتاد. نیازی نبود او در رقابت‌های تایلند سنگین کار کند. برای یک ورزشکار در وزن پایین‌تر سخت است چند ماه رکوردش را حفظ کند و مصدوم هم نشود. اما برای سنگین وزن‌ها حفظ رکورد برای چند ماه راحت‌تر است. برای همین از علی داوودی و آیت شریفی انتظار افزایش رکورد داشتیم که همین اتفاق هم افتاد و هر دو بهترین رکوردهای شخصی‌شان را در تایلند ثبت کردند. اما در مورد رضا دهدار باید بگویم او از ابتدا هم شانس صددرصد کسب سهمیه نبود که حالا بگویم این سهمیه از دست رفته است. البته پیش‌بینی خود ما هم این بود که سهمیه بگیرد، اما این اتفاق رخ نداد.

رضا دهدار دریک‌ضرب عالی بود ورکوردهم زدولی برخی منتقدان معتقدبودند اوباید با وزنه سنگین‌تری‌دوضرب راشروع می‌کرد.
نه اصلا به این شکل نیست. تمام نظراتی هم که دراین باره داده شد بعد از مسابقه بود. این افراد در جایگاهی نیستند که انتقاد کنند و اکثر انتقادهایی هم که مطرح شد سطحی و سبکسرانه بود. متاسفانه جوی ایجاد شده که همه در آن فکر می‌کنند اگر حرف بزنند بهتر دیده می‌شوند. وزنه‌برداری قبلا این مسائل را نداشت. اتفاقی که برای رضا دهدار افتاد چند دلیل داشت که مهم‌ترینش انصراف چند وزنه‌بردار بین حرکت‌های یکضرب و دوضرب بود. این موضوع روی کیفیت رقابت تاثیر منفی گذاشت و فاصله استراحت را برای ورزشکار کم کرد. ما در رقابت‌های جهانی شاهد بودیم رضا دهدار با ۲۱۴ کیلو شروع کرد. او به شدت استرس داشت و شروع بسیار سختی بود. این اتفاق برای آیت شریفی هم افتاد. او هم دنبال رکوردی بود که بتواند سهمیه را بگیرد. روی هم رفته رکوردهای رضا با نفرات اول تا پنجم فاصله داشت. رضا حتی اگر موفق به کسب سهمیه المپیک هم می‌شد برایش بسیار سخت بود که در المپیک مدال بگیرد. فراموش نکنیم رضا اگر هم به المپیک می‌رسید آخرین میدان المپیکی‌اش بود. او ۲۹ ساله است و ما نمی‌توانیم روی وزنه‌بردار ۲۹ ساله بیش از این فشار بیاوریم.

با توجه به زمان کمی که تا آغاز المپیک باقی مانده چه اعداد و ارقامی برای مصطفی جوادی و علی داوودی پیش‌بینی می‌کنید که مطابق با منطق هم باشد؟
ما بعد از جام‌جهانی تایلند بلافاصله اردوها را استارت زدیم و از سه‌شنبه هم به جزیره کیش می‌رویم. اگر بخواهیم واقع‌بینانه به ماجرا نگاه کنیم باید بگویم یک سری اتفاقات پنهان وجود دارد مثل مصدومیت. اگر کسی مصدوم شود حداقل ۱۰روز برنامه‌های ما را عقب می‌اندازد. اما اگر همه چیز مطابق خواسته کادر فنی پیش برود برای علی داوودی در یک‌ضرب بین ۲۰۵ تا ۲۱۰ کیلوگرم و ۲۶۰ تا ۲۶۲ برای دوضرب است تا رقابت خوبی داشته باشد و رنگ مدالش به بهترین شکل باشد. پتانسیل بدن او این رکوردها را قبول می‌کند و حالا ببینیم در مسیر چه اتفاقاتی می‌افتد. مصطفی جوادی قبل از جهانی عربستان آمادگی خیلی خوبی داشت. اگر در این سه ماه باقی مانده به رکورد ۱۷۵کیلوگرم یک‌ضرب و ۲۱۸ تا ۲۲۰ کیلوگرم در دوضرب برسد اتفاق خارق‌العاده‌ای در المپیک رخ می‌دهد.

شما هم قبول دارید در دسته فوق سنگین المپیک با وجود تالاخادزه،میناسیان و لالایان با رکورد کمتر از ۴۶۰ کیلوگرم نمی‌توان مدال گرفت؟
بله، برنامه ما همین است که بتونیم با علی داوودی به رکورد ۴۷۰ نزدیک شویم. اگر شرایط به همین روال پیش برود دستیابی به این دستاورد بزرگ دور از دسترس نیست.

نواب نصیرشلال قبلا گفته بود که تا المپیک بیشتر نیست. تصمیم قطعی گرفتید؟
اگر فدراسیون صلاح ببیند من در رقابت‌های جهانی منامه که آذرماه برگزار می‌شود در خدمت تیم ملی خواهم بود. البته چالش‌هایی هم وجود دارد که بدون حمایت از سوی کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش برطرف نخواهد شد. ما وقتی انتظار داریم وزنه بردار ما با خوب‌های دنیا رقابت کند نباید او را در خوابگاهی که مناسب نیست اسکان دهیم. حتی کیفیت مکمل‌هایی که در ایران وجود دارد قابل مقایسه با خارجی‌ها نیست. به دلیل قیمت دلار ما اصلا مکمل درجه یک که کشورهای دیگر استفاده می‌کنند در بازار نداریم. حتی بحث تغذیه هم مهم است. تغذیه ورزشکار المپیکی ما الان فرق چندانی با افراد عادی ندارد. با این تغذیه نمی‌شود انتظار داشت شاهکار کرد یا افزایش رکوردهای عجیب و غریب داشت. وقتی وزنه برداری مثل تالاخادزه وارد سالن می‌شود ۲۰ نفر دنبال او هستند. هم پزشک دارد و هم بدنساز. یکی هم هست تمام حواسش به کارهای او هست. ما این شرایط را نداریم. همه بار روی فدراسیون و کادر فنی است. اگر نتایج بدی به دست بیاید می‌گویند تقصیر کادر فنی است اما اگر نتیجه خوب شود می‌گویند مادرش کمک کرد، مربی شهرستان خودش کمک کرد، تاثیر خانواده و همسرش بود و یا این‌که بچه محل هایش بر روی او تاثیر خوب گذاشتند. ما این بد بودن را می‌پذیریم. برای همین در رقابت‌های جهانی وقتی رضا دهدار وزنه زد، دوستی آمد درتلویزیون و گفت حرکت یکضرب را خوب زد اما دوضرب که بد کار کرد کادرفنی باید پاسخگو باشد! این نقدها منصفانه نیست. اگر مشکلی وجود دارد باید طوری حرف بزنیم که پیش وجدان خودمان راضی باشیم. به هر حال همین‌طور که تا الان تلاش کرده ایم بعد از این هم تلاش می‌کنیم. امیدوارم برای المپیک بهترین تمرین را انجام بدهیم.

اگر وزنه‌برداری ما در المپیک نتیجه نگرفت تقصیر را گردن می‌گیرید یا همه چیز متوجه مکمل و خوابگاه و سایر مشکلات است؟
من همین الان هم با تمام این شرایط مسئولیت رامی‌پذیرم.همه چیز گردن من است.تا الان هم هر اتفاقی افتاده گردن گرفته‌ام و از این پس هم گردن می‌گیرم. اما با شرایط فعلی قول هیچ مدالی درالمپیک نمی‌دهم.همین دو روز پیش شاهد انتقاد المپیکی‌ها از میزان حقوق دریافتی‌شان بودیم. وقتی پاداش دربحث مالی وتشویقی در نظر می‌گیریم اگر درست انجام نشود باعث افت روحیه ورزشکاران می‌شود. اگر در بحث تشویق و بالا بردن به روحیه ورزشکاران دقت کافی نداشته باشیم، ورزشکاران سر خورده شده و از پیش باخته حساب می‌شودند. مبالغی درنظرمی‌گیرند که برای ورزشکاران ما متفاوت از بقیه ورزشکاران است و القا می‌کنند شانس مدال نداریم. البته برای ما چیزی که اهمیت دارد مقصد است و اتفاقات مختلفی در این مسیر ممکن است بیفتد، با این حال ما کار خودمان را انجام می‌دهیم.

اردو با ۱۱ وزنه‌بردار جوان
تیم‌ملی وزنه‌برداری ازسه‌شنبه اول خرداد دورجدید تمرین خود را برای حضور در المپیک پاریس و مسابقات جهانی ۲۰۲۴ منامه آغاز می‌کند. برای این اردوی ۲۵ روزه سوای دو وزنه‌بردار المپیکی، نفراتی در فهرست نواب نصیرشلال هستند که همگی در رده سنی جوانان حضور دارند و آینده وزنه‌برداری ایران به دست آنهاساخته خواهدشد.لیست۱۱نفره تیم‌ملی که از دل آنها ترکیب اعزامی به مسابقات جهانی هم مشخص خواهد شداین نفرات هستند:علی داوودی، میر مصطفی جوادی، آیت شریفی، مسعود ممیوند، علیرضا معینی، آریا پایدار، علیرضا نصیری، ابوالفضل زارع، علی عالیپور، عبدا…بیرانوند، ایلیا صالحی‌پور.

۲۵۷ ۲۵۱

به گزارش خبرگزاری ایپنا ؛ ایوب موسوی قهرمان آسیا و پوپک بسامی(از نخستین وزنه‌برداران زن کشور) به جرگه متاهلین پیوستند. بسامی خبر ازدواجش با موسوی را در اینستاگرام منتشر کرد.

۲۵۷ ۲۵۱

به گزارش خبرگزاری ایپنا ؛ به گزارش روابط عمومی فدراسیون وزنه‌برداری؛سجاد انوشیروانی و کوروش باقری به بهانه روز معلم و تکریم مقام والای این عزیزان با حضور در مدرسه سیمیای ایرانیان دختران و کلام نو پسران (به نمایندگی از خانواده وزنه‌برداری)از جمعی از معلمان تقدیر و تشکر کردند.

۲۵۷ ۲۵۱

به گزارش خبرگزاری ایپنا ؛ برای ایرانی ها تیان تائو یادآور آن وزنه ۲۱۸ کیلوگرمی است که او در آخرین حرکت در بازی های آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون بالای سر برد و طلا را در عین ناباوری از چنگ کیانوش رستمی خارج کرد. البته که کیانوش با کسب طلای المپیک ۲۰۱۶ ریو در حضور تیان تائو، آن اتفاق تلخ اینچئون را به شیرین ترین شکل ممکن در رقابت با تیان تائو جبران کرد تا حسرت کسب طلای المپیک برای این وزنه‌بردار سرشناس چینی ابدی شود. تیان تائو که بعد از ۱۱ سال حضور در عرصه رقابت های بین المللی و کسب مدال مختلف جهانی و المپیکی برای همیشه از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد در گفتگوی اختصاصی با سایت فدراسیون وزنه برداری از کیانوش رستمی و سهراب مرادی، به عنوان تاثیرگذارترین وزنه برداری که در دوران ورزش حرفه ای خود با آنها رقابت کرده نام برد.

این وزنه بردار ۳۰ ساله درباره تصمیمش برای خداحافظی از دنیای قهرمانی گفت: برای خودم سخت ترین تصمیم همین بود. بیش از یک ماه هر شب داشتم فکر می کردم در پوکت چه اتفاقی خواهد افتاد اما به هیچ جوابی نمی رسیدم. با این حال وقتی وزنه ۲۲۶ از دستانم رها شد، با خودم گفتم این همان لحظه است. بدون آنکه اراده ای باشد وزنه را بوسیدم و تمام. وزنه برداری برای من اینجا تمام شد. من تصمیم داشتم بعد از المپیک توکیو خداحافظی کنم اما حضور در گزینشی المپیک پاریس را به عنوان آخرین چالش پیش روی خود دیدم و در آخر هم تصمیمم را برای خداحافظی از دنیای وزنه‌برداری عملی کردم.
وی با بیان اینکه از تصمیم خود ناراحت نیست ادامه داد: من در این سالها تلاشم را کردم و جایی نبوده که با تمام وجود برای پیشرفت بیشتر کار نکرده باشم. به همین خاطر حالا دلیلی برای ناراحتی وجود ندارد. شاید اگر مصدومیت کتف نبود، الان اتفاقات به گونه ای دیگر رقم می‌خورد اما حالا خوشحالم و تشکر می‌کنم از همه کسانی که در این دو روز برای من پیام فرستادند. این پیام ها بیش از هر چیز اسباب خوشحالی است و من از همه تشکر می کنم.
تیان تائو در ادامه در پاسخ به این سوال که در همه این سال ها کدام وزنه‌بردار برای تو رقیب سرسخت تری بوده گفت: می‌خواهم از دو نفر نام ببرم. از کیانوش رستمی و از سهراب مرادی. آنها تاثیرگذارترین وزنه‌بردارانی بودند که من در کنارشان رقابت کردم و چیزهای زیادی هم از هر دو قهرمان یاد گرفتم.
تیان تائو در دوران قهرمانی اش ۷ بار با کیانوش رستمی (۳ پیروزی و ۴ شکست) و ۲ بار با سهراب مرادی ( یک پیروزی و یک شکست) رقابت کرد و علاوه بر آنها با نفراتی چون میر مصطفی جوادی، سید ایوب موسوی، امیر حقوقی و رسول تقیان هم بارها رقابت کرد.
دارنده ۲ طلای بازی های آسیایی و یک طلای قهرمانی جهان و نایب قهرمان المپیک در پاسخ به این سوال که بهترین لحظه دوران قهرمانی اش چه بوده نیز گفت: بهترین لحظه؟ تا به حال به آن فکر نکردم. برای من هر روزی که به تمرین و مسابقه وزنه‌برداری گذشت بهترین بودند. واقعا نمی توانم به لحظه خاصی اشاره کنم.
تیان تائو همچنین در باره برنامه اش برای آینده و اینکه آیا قصد دارد به عنوان مربی به کارش در وزنه‌برداری ادامه دهد یا خیر گفت: نه! برنامه بعدی من ماهیگیری است.‌من بعد از المپیک توکیو به ماهیگیری علاقه من شدم و فعلا می‌خواهم وقتم را با آن سپری کنم.
این وزنه‌بردار که در اتوبوس با ما صحبت می کرد به این خاطر صحبتی از مربیگری نکرد که فقط یک صندلی با «یو جی» سرمربی کهنه کار تیم ملی وزنه برداری چین فاصله داشت و نمی خواست صدایش به گوش مربی اش برسد. در واقع او به احترام کسوت سرمربی با سابقه تیم ملی چین حرفی از مربیگری نزد اما در برنامه مترجم گوشی خود برای ما نوشت؛ «به مربیگری علاقه دارد و شاید در ادامه این کار انجام بدهم.»

۲۵۷ ۲۵۱

به گزارش خبرگزاری ایپنا ؛ نواب نصیر شلال، سرمربی تیم ملی وزنه برداری پس از پایان رقابت های دسته ۸۹ کیلوگر با تبریک کسب اولین سهمیه وزنه برداری ایران در المپیک پاریس گفت: با توجه به اینکه بعد از این مسابقات و از شروع دور جدید اردوها تا المپیک حدود صد روز فاصله داریم برنامه ریزی ما برای مصطفی این بود که چون نزدیک ۶ ماه از صحنه مسابقات دور بود بیاید و صحنه مسابقات را ببینید و دو حرکت را روی تخته بزند که همین اتفاق هم افتاد. ما برنامه اصلی مان برای المپیک است و اینجا وقتش نبود که بخواهیم مصطفی را در اوج آمادگی قرار دهیم. البته ما در اوزان مختلف شرایط متفاوتی داریم.

به نقل از مهر سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری در ادامه افزود: در دسته ۱۰۲ کیلوگرم شرایط رضا دهدار به گونه‌ای است که باید در پوکت وزنه‌های خوبی بزند و افزایش رکورد داشته باشد تا بتواند سهمیه خود را قطعی کند اما در دسته ۸۹ خیالمان از ابتدا راحت بود و فقط می‌خواستیم مصطفی در صحنه رقابت دو حرکت صحیح داشته باشد. در مورد حرکت دوضرب مصطفی باید بگویم از نظر من این حرکت صددرصد صحیح بود، چون او پا را کاملا جمع کرد و فیکس کرد اما داوران خیلی تعلل داشتند در اعلام پایین، با این حال چیزی که برای ما اهمیت داشت این بود که مصطفی جوادی تا قبل از المپیک، یک صحنه جهانی را ببینید تا در ادامه با پیگیری برنامه ها بتوانیم در المپیک عملکرد خوبی داشته باشیم و او بتواند افتخاری که در مسابقات جهانی ریاض کسب کرد در المپیک پاریس هم تکرار کند.

نصیرشلال در پاسخ به سوالی پیرامون شانس مدال مصطفی جوادی در المپیک پاریس گفت: ببینید در دسته ۸۹ کیلوگرم ۵-۶ وزنه‌بردار مدعی تقریبا در یک سطح رقابت می کنند که البته در میان آنها کارلوس ناسار بلغاری شرایط ویژه تری دارد. اما بین ونزوئلا، کلمبیا، ایتالیا، چین و مصطفی جوادی ما فاصله زیاد نیست و ما شاهد یک رقابت پیچیده خواهیم بود و هر کسی با بدن آماده تری در المپیک حاضر باشد شانس بیشتری برای کسب مدال خواهد داشت. البته من شانس مصطفی را زیاد می دانم چون او به لحاظ ذهنی، به لحاظ استعدادی و به لحاظ بدنی یک وزنه‌بردار استثنا است. او در تمرینات هم بسیار خوش فکر و مطیع رفتار می کند و با این ویژگی ها هیچ چیز برای مصطفی دور از دسترس نیست و فکر می کنم اگر اتفاق بدی رخ ندهد او قطعا یکی از مدعیان خواهد بود.

نصیرشلال در پایان با اشاره به آخرین وضعیت رضا دهدار در فاصله کمتر از ۲ روز تا شروع رقابت‌های دسته ۱۰۲ کیلوگرم گفت: رضا با توجه به شرایطی که در رنکینگ المپیک دارد خطر از دست دادن سهمیه را حس می کند، اما خوشبختانه ما با رضا هم خوب تمرین کردیم و هم خوب ذهنش آماده شده تا بتواند وزنه‌های خوبی را به ثبت برساند و با یک عملکرد درخشان سهمیه المپیک را مال خود کند.

۲۵۷ ۲۵۱

به گزارش خبرگزاری ایپنا ؛ نواب نصرشلال سرمربی تیم ملی وزنه برداری ایران در خصوص آخرین شرایط تیم ملی در آستانه اعزام تیم به جام جهانی تایلند می گوید:«ما با توجه به مسابقه ای که در فروردین داریم در ایام عید اردوهای خودمان را قطع نکردیم.به صورت شبانه روزی و مستمر در اردو بودیم و در این مدت هم تمرینات خودمان را ادامه دادیم.»

به گزارش روابط عمومی فدراسیون وزنه برداری؛نصیرشلال این را گفت و ادامه داد:«غیر از چهار نفری که به تایلند اعزام می شوند سایر وزنه برداران هم در این اردو حضور دارند و در کنار سایر بچه ها تمرین می کنند.شرایط نرمال است.نخستین گروه ما روز ۱۳ فروردین اعزام می شوند.۹۹ درصد سهمیه علی داوودی و میرمصطفی جوادی برای حضور در المپیک قطعی شده است.یک مقدار شاید در دسته وزنی رضا دهدار نیاز به توجه و تلاش بیشتری باشد که البته آن هم قطعی است و رضا سهمیه اش را دارد.ضمن اینکه ما در دسته فوق سنگین آیت شریفی را هم داریم.دلیل اینکه کسب سهمیه او اعلام نمی شود این است که طبق قوانین فدراسیون جهانی از هر کشور در هر دسته وزنی فقط یک وزنه بردار می تواند شرکت کند و علی داوودی شرایط بهتری دارد،اگر نه آیت هم شرایط کسب سهمیه را دارد.»
سرمربی تیم ملی با اشاره به اجباری بودن حضور ورزشکاران در تایلند گفت:«امیدوارم شرایط به گونه ای باشد که بچه ها ما بتوانند آزمایش دوپینگ هم بدهند.ما به تایلند می رویم تا در آنجا سه سهمیه خودمان را کامل کنیم.بلافاصله پس از این رقابت ها یک اردوی چهار- پنج ماهه را آغاز می کنیم و این اردو تا قبل از اعزام به المپیک ادامه خواهد داشت.امیدوارم بتوانیم در المپیک بهترین نسخه خودمان و بهترین چیزی که مردم از وزنه برداری انتظار دارند را ارائه بدهیم.امیدوارم هر آنچه که خواست خدا است برای ما اتفاق بیفتد.»
نصیرشلال در خصوص تغییر نسل و پوست اندازی در وزنه برداری که وعده اش را داده بودند و دارد اتفاق می افتد هم حرف می زند و می گوید:«کسانی که در هر رشته ای اهل فن هستند می دانند که این پوست اندازی کار سختی است و هزینه های خاص خودش را دارد.ما این کار را از روز اول شروع کرده ایم و از روز نخست با حفظ احترام به با سابقه ها و پیشکسوتان تمام تلاش خودمان را کردیم تا تیمی را آماده کنیم که برای سال های آینده که حتی ممکن است مربوط به دوره کاری ما هم نباشند کارآیی داشته باشند و وزنه برداری ثمره اش را ببیند.شاید در سال های آینده ما نباشیم اما نیت مان این است که یک بذری را بکاریم تا در سال های آینده این بذر رشد کند.این وظیفه ما بود که داریم انجامش می دهیم.تا اینجای کار هم همه چیز خوب پیش رفته است البته هنوز از لحاظ کمی مشکل داریم و به وزنه برداران بیشتری نیاز داریم تا پشت این تیم باشند و بهترین ها به مسابقات اعزام شوند.»
از قهرمان المپیک که خودش سالیان سال در ایام نوروز در اردوهای تیم ملی بوده است درخواست کردیم تا خاطره ای اگر دارد برای مان تعریف کند که او گفت:«ما همیشه در اردو بودیم.یک سال که اردو را(در طول همه این سال ها) تعطیل کردند من به همراه یکی دیگر از بچه ها رودربایستی هم گیر کردیم و گفتیم نرویم خانه!همین هم شد و آن سال هم در اردو بودیم.خب فضای اردو در سال های قبل مثل حالا نبود.برای اینکه اردوها از حالت خشک در بیاید از امسال جسن تولد بچه ها را در اردو می گیریم.برای بچه ها کیک می گیریم و دور هم بیست دقیقه – نیم ساعتی را خارج از فضای تمرین سپری می کنیم تا روحیه بچه ها بهتر شود.»
اما حرف های پایانی سرمربی تیم ملی و آرزویی که سر سفره هفت سین کرده است:«امسال،سال المپیک است.در ابتدا خواستم تا تمام کاروان ایران و سپس اعزامی های وزنه برداری به المپیک حضوری پر قدرت در المپیک داشته باشند و انشاالله با کسب مدال و دست پر به ایران برگردند.»

۲۵۷ ۲۵۱

سپهر ستاری: وزنه‌بردار فوق‌سنگین ایران که خاطرات شیرینی را همراه با «بهداد سلیمی» دیگر ستاره فوق‌سنگین وزنه‌برداری ایران برای مردم ایران و اهالی وزنه‌برداری ثبت کرد، امروز در قامت رئیس فدراسیون وزنه‌برداری، در روزهای پایانی سال ۱۴۰۲ معتقد است هر آنچه در دوران قهرمانی به دست آورده لطف خدا بوده که به او عزت بخشیده است. رئیس فدراسیون وزنه‌برداری ایران در واپسین روزهای باقی‌مانده از سال ۱۴۰۲ حرف‌های جالبی‌را به ایران‌ورزشی زد.

شیرین‌ترین خاطره و تلخ‌ترین خاطره دوره ورزشی‌ات چه بوده؟
شیرین‌ترین خاطره دوره قهرمانی و ورزشی‌ام، قطعاً کسب مدال نقره المپیک در بازی‌های سال ۲۰۱۲ لندن بود. واقعاً نمی‌توانم حس باورنکردنی که داشتم را در آن روز بیان کنم. فقط می‌توانم بگویم همه چیز عالی بود و لطف خدا شامل حالم شد تا بتوانم نایب قهرمان المپیک شوم. تلخ‌ترین خاطره‌ام هم خداحافظی زودهنگام با دنیای قهرمانی به‌خاطر مصدومیتم بود. واقعاً من توان گرفتن مدال‌های بیشتر را داشتم، ولی آسیب‌دیدگی این فرصت را از دستم درآورد. ضمن اینکه یکی دیگر از خاطرات تلخی که از دوره قهرمانی دارم، این بود که در مسابقات جهانی ۲۰۱۰ آسیب‌دیدگی زانو مدال جهانی که در مشتم بود را از من گرفت. اما سال بعدش در جهانی ۲۰۱۱ پاریس با لطف خدا جبران کردم و همراه با بهداد روی سکوی قهرمانی جهان رفتم.

واقعاً فکرش را می‌کردی بعد از مصدومیتی که سال ۲۰۱۰ داشتی، سال ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ سال طلایی‌ات برای درخشش در وزنه‌برداری جهان باشد؟
من بعد از ناکامی در جهانی ۲۰۱۰، برای جهانی ۲۰۱۱ پاریس تمام سعی‌ام را گذاشتم. شبانه‌روز برنامه‌ریزی کرده بودیم تا تیم سهمیه کامل بگیرد و من هم به مدالی که سال قبل از دست داده بودم، برسم. به همین دلیل به وزنه‌هایی حمله کردم که حتی در تمرینات هم موفق به مهار آنها نشده بودم. اما همه اینها لطف خدا بود تا من بتوانم به آنچه که برایش زجر و زحمت کشیده بودم برسم.

چه عاملی باعث شد انوشیروانی با مصدومیت جدی که در زانو داشت بتواند نایب قهرمان المپیک در ۲۰۱۲ لندن شود؟
پس از اینکه در جهانی پاریس که سال قبل از المپیک بود، توانستم به مدال نقره جهان برسم، فهمیدم که حالا توانایی گرفتن مدال المپیک را هم دارم. حقیقتاً خیلی مصمم بودم برای اینکه به المپیک برسم. مدال المپیک می‌توانست برای من خوب باشد و زندگی‌ام را متحول کند. به همین دلیل با برنامه و با هدف رفتم به سمتش و برای رسیدن به آن تلاش زیادی کردم. شاید باور نکنید اما یکی از منظم‌ترین سال‌ها برای من سال قبل از المپیک ۲۰۱۲ بود. برای هر دقیقه زندگی‌ام برنامه داشتم و اجازه نمی‌دادم یک لحظه از برنامه‌ای که داشتم تلف شود. خدا را شکر که توانستم با دعای خیر مردم و تلاشی که داشتم، مدال نقره بگیرم و رویاهایی که در ذهنم بود را عملی کنم.

شب قبل از مسابقه فوق‌سنگین در لندن، گویا دیالوگ‌های جالبی بین شما و بهداد سلیمی که هم‌اتاق بودید رد و بدل شد. آن دیالوگ‌ها را یادت هست؟
(می‌خندد). بله، شب قبل از مسابقه دسته فوق‌سنگین در المپیک ۲۰۱۲ لندن، اتفاقاً من از نظر روحی و روانی خیلی به نسبت مسابقات قبل راحت بودم و استرس خاصی نداشتم. اما برعکس من بهداد کمی استرس داشت و نمی‌توانست بخوابد. برای من این موضوع خیلی جالب بود و تعجب‌برانگیز! چون بهداد بخت اصلی قهرمانی بود و به عنوان قهرمان طلایی جهان در سال ۲۰۱۱، همه روی مدال طلای او در المپیک لندن حساب ویژه باز کرده بودند. شاید همین موضوع هم باعث شده بود روی او فشار و استرس باشد. بنده خدا هر کاری می‌کرد خوابش نمی‌برد. من هم وقتی شرایط او را دیدم، شروع کردم با او حرف زدن و شوخی کردن تا استرسش را برطرف کنم. یادم هست به او گفتم، برادر نگران نباش المپیک هم مثل بقیه مسابقات است. نگران نباش قهرمانی. مدتی را همینطوری با او حرف زدم تا نهایتاً آرام شد و خوابید.

نقره المپیک چقدر روی زندگی انوشیروانی تأثیر داشت؟
نایب قهرمانی المپیک ۲۰۱۲ لندن و مدال‌هایی که در عرصه جهانی کسب کردم روی زندگی من تأثیرات مثبت فراوانی داشت. من با مدال المپیک، هم جایگاه خوب اجتماعی کسب کردم، هم اینکه در ورزش به آنچه که می‌خواستم رسیدم. ضمن اینکه موفق شدم تحصیلات دانشگاهی‌ام را هم تا مقطع دکترا ادامه داده و الان هم رئیس فدراسیون وزنه‌برداری شوم و استاد دانشگاه. اینها را همه مدیون وزنه‌برداری و مدال‌هایی که در دنیای قهرمانی و ورزش کسب کردم، هستم. از نظر اقتصادی هم نایب قهرمانی المپیک برای من خیلی خوب بود. حتی به لحاظ معنوی اینکه مردم در کوچه و خیابان «پهلوان» صدایت می‌کنند عزتی است که خدا از طریق کسب این مدال به من داده است.

المپیک ۲۰۱۶ ریو برای انوشیروانی که سرمربی تیم ملی شده بود قطعاً خاطرات تلخ و شیرین زیادی داشت، چیزی از آن یادت هست برای ما بازگو کنی؟
۲۰۱۶ اولین تجربه سرمربیگری من در المپیک بود. من تازه در قامت سرمربی باید وزنه‌بردارانی را هدایت می‌کردم که در سال ۲۰۱۲ با آنها در لندن وزنه زده بودم. این کار سخت و دشواری بود که خدا را شکر فکر می‌کنم از آن سربلند بیرون آمدم. قطعاً شیرین‌ترین خاطره‌ام از ۲۰۱۶ ریو، کسب مدال طلای «سهراب مرادی» بود که می‌دانستم حقش در المپیک ۲۰۱۲ لندن طلا بود ولی به آن نرسیده بود. به همین دلیل وقتی او در ریو طلا گرفت، گویی خودم قهرمان شده بودم. بدترین و تلخ‌ترین خاطره‌ام در ریو هم این بود که اجازه ندادند بهداد سلیمی دومین مدال المپیکی‌اش را در برزیل بگیرد. واقعاً آن شب، شب خیلی تلخی در زندگی ما بود.

انوشیروانی ۲ بار در ۲۰۱۲ و ۲۰۱۶ آوردگاه المپیک را تجربه کرده است. فکر می‌کنی المپیک ۲۰۲۴ چه تفاوت‌هایی با المپیک‌های قبلی دارد؟
بله. همینطور که گفتید، من ۲۰۱۲ به عنوان ورزشکار و ۲۰۱۶ در قامت سرمربی المپیک را تجربه کردم. حالا در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس اگر قسمت باشد به عنوان رئیس فدراسیون می‌خواهم از این زاویه این آوردگاه بزرگ را تجربه کنم. معتقدم هر سه وضعیت و جایگاهی که داشتم بابت افتخارآفرینی و اهتزاز پرچم کشورم بوده و خوشحال کردن دل مردم. این حس، قطعاً حس مشترکی است که در هر مرحله از زندگی من وجود داشته است. وقتی ورزشکار هستی آنجا خودت هستی و خودت، اما وقتی سمت می‌گیری(سرمربی می‌شوی یا مسئول) قصه فرق می‌کند. مسئولیتت بیشتر می‌شود. خیلی دوست‌ داری کاری کنی تیمت نتیجه بگیرد که دل همه مردم شاد شود. خدا کمک کند بتوانیم با درخشش بچه‌ها و زحمات شبانه‌روزی کادرهای فنی در بازی‌های پاریس نتیجه بگیریم و باز هم پرچم وزنه‌برداری را در المپیک بالا ببریم.

فکر می‌کنید بتوانیم در جام جهانی تایلند(آخرین گزینشی المپیک پاریس) سهمیه وزنه‌برداری را کامل و تثبیت کنیم؟
به امید خدا اگر همه چیز آنطور که برنامه‌ریزی کردیم پیش برود، فکر می‌کنم بتوانیم قطعاً در جام جهانی پوکت که در کشور تایلند برگزار می‌شود، سه سهمیه خود را کامل کنیم و با توپ پر عازم پاریس شویم. البته در بخش مردان ۴ نفر از بچه‌های ما روی کاغذ شانس دارند. اما نهایتاً سه نفر از این بین که بهترین رتبه و امتیاز را دارند راهی المپیک می‌شوند. مطمئن هستم ما نسبت به ۲۰۱۲ لندن و ۲۰۱۶ ریو کار سخت‌تری پیش رو داریم، زیرا سهمیه‌ها کم شده. بانوان به ما اضافه شدند که البته برای بازی‌های ۲۰۲۸ روی بانوان حساب بیشتری باز کردیم. کمیته بین‌المللی المپیک(IOC) هم به‌خاطر مشکلات دوپینگ که در سال‌های گذشته روی این رشته سایه افکنده بود، فدراسیون جهانی و وزنه‌برداری دنیا را تحت فشار گذاشته است. به همین دلیل کار سخت است و ما فقط با سه سهمیه داریم می‌رویم به سمت المپیک. شرایط وزنه‌برداری را همه کم و بیش می‌دانند. همه داشته‌های ما همین بچه‌ها هستند و امیدواریم از این چهار نفر سه نفر راهی المپیک شوند و کاری کنند کارستان. ضمن اینکه بچه‌های ما بیشترشان زیر ۲۵ سال هستند و این می‌تواند برای آینده خوب باشد.

۲۵۱ ۲۵۱

به گزارش خبرگزاری ایپنا ؛ به گزارش روابط عمومی فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام، مرحله نهایی سومین دوره لیگ پاورلیفتینگ(جام شهید مسعود پرکاس) امروز به میزبانی سالن وزنه برداری ملک شهر اصفهان با رقابت ۴ تیم شرکت ملی حفاری، دانشگاه آزاد فارس، نیروی زمینی و پرهام پیشوا پیگیری شد.

در پایان این رویداد که با رقابت ورزشکاران در ۸ وزن پیگیری شد، تیم شرکت ملی حفاری ایران بالاتر از سایر رقبا در صدر قرار گرفت و به عنوان قهرمانی مسابقات دست یافت.

همچنین تیم های نیروی زمینی، دانشگاه آزاد و پرهام پیشوا به ترتیب در جایگاههای دوم، سوم و چهارم ایستادند.

گفتنی است؛ مراسم اختتامیه این مسابقات با حضور رییس فدراسیون بدنسازی عصر امروز(دوشنبه) برگزار شد.

۲۵۷ ۲۵۱